Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Joanna Mucha

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2021 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Syndyka Masy Upadłości L. P. - osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej

przeciwko K. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 492/20

UZASADNIENIE

Powód Syndyk Masy Upadłości L. P. – osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego w osobie radcy prawnego, wniósł przeciwko K. K. pozew przeciwko K. K. o zapłatę kwoty 15 000,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 25 lipca 2020 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 30 października 2017 r. L. P. sprzedała pozwanemu samochód ciężarowy (...) 2.5 TDI rok produkcji 2006, nr rej. (...), za kwotę 15 000,00 zł. Pozwany nie dokonał jednak zapłaty za przedmiotowy pojazd. W międzyczasie Sąd Rejonowy w Bydgoszczy ogłosił upadłość L. P., wyznaczając jednocześnie syndyka w osobie J. F.. Powód wezwał pozwanego do zapłaty ceny w całości pismem z dnia 10 lipca 2020 r., jednak pozwany nie zapłacił należności. Powód wywodził jednocześnie, że podjął w wezwaniu do zapłaty próbę polubownego zakończenia sprawy, pozwany nie skorzystał jednak z tej możliwości.

Pozwany K. K., reprezentowany przez pełnomocnika zawodowego w osobie adwokata, w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że L. P. i pozwany żyli w konkubinacie do marca 2016 roku. W tym czasie pozwany kupił ze swoich środków finansowych (...) 2,5 TDI wyprodukowany w 2006 r. o nr rej. (...). Ze względów ubezpieczeniowych samochód ten został zarejestrowany w Starostwie Powiatowym w C. na L. P.. Pozwany wywodził, iż w dniu 23 października 2017 r. w celu ostatecznego majątkowego rozliczenia istniejącego między nimi konkubinatu, zawarli ugodę. W wyniku tego porozumienia w tym samym dniu pozwany zapłacił L. P. kwotę 5 000,00 zł tytułem rozliczenia wszelkich roszczeń majątkowych stron z tytułu istniejącego między nimi konkubinatu, w tym także z tytułu sprzedaży przedmiotowego pojazdu. Nadto strony zawarły umowę kupna sprzedaży przedmiotowego pojazdu, przy czym L. P. pokwitowała zapłatę ceny w kwocie 1 000,00 zł. Wyjaśnił, że w umowie wartość pojazdu została ustalona na kwotę 15 000,00 zł i od tej też kwoty zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

L. P. oraz K. K. do marca 2016 roku pozostawali ze sobą w związku konkubenckim.

bezsporne

W trakcie trwania konkubinatu pozwany prowadził gospodarstwo rolne. Z uzyskanych przez niego dochodów postanowił zakupić samochód ciężarowy marki V. (...), rok produkcji 2006. Samochód ten sprowadził z Anglii dla pozwanego S. B., który zajął się również przełożeniem kierownicy na drugą stronę. Wszystkie koszty, zarówno zakupu, sprowadzenia, jak i przełożenia kierownicy, poniósł pozwany. Samochód ten miał zostać przerobiony na autolawetę.

bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka S. B. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:37:41 do 00:41:17 – protokół k. 81v-82, zeznania świadka L. P. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:04:19 do 00:33:21 – protokół k. 80v-81v, zeznania świadka J. K. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:46:001 do 00:52:27 – protokół k. 82-82v, zeznania świadka E. K. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:54:34 do 01:03:24 – protokół k. 82v-83

Pozwany miał na siebie zarejestrowanych już kilka samochodów. Obawiając się ewentualnej kolizji i utraty zniżek na ubezpieczenie uzgodnił z L. P., że zakupiony samochód ciężarowy zostanie zarejestrowany na nią i na nią zostanie wykupione ubezpieczenie.

bezsporne, nadto dowód: zeznania świadka L. P. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:04:19 do 00:33:21 – protokół k. 80v-81v, zeznania świadka J. K. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:46:001 do 00:52:27 – protokół k. 82-82v, zeznania świadka E. K. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:54:34 do 01:03:24 – protokół k. 82v-83

Po rozstaniu strony postanowiły się rozliczyć. W tym celu w dniu 23 października 2017 roku zawarły ugodę, na mocy której pozwany zapłacił L. P. kwotę 5 000,00 zł w gotówce w dniu zawarcia ugody. Kwota ta miała stanowić ostateczne majątkowe rozliczenie istniejącego między nimi konkubinatu. W tym samym dniu strony zawarły również umowę sprzedaży samochodu, o nr rej. (...). Cenę samochodu ustalono na kwotę 1 000,00 zł, którą pozwany przekazał L. P. w dniu zawarcia tej umowy.

bezsporne, nadto dowód: ugoda z 23.10.2021 r. k. 44, umowa sprzedaży z 23.10.2021 r. k. 45, zeznania świadka L. P. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:04:19 do 00:33:21 – protokół k. 80v-81v

Następnie w dniu 30 października 2017 roku L. P. oraz K. K. zawarli ponowną umowę kupna – sprzedaży. Jej przedmiotem był również samochód marki V. (...), rok produkcji 2006, o nr rej. (...). Strony w tej umowie ustaliły jednak wartość pojazdu na kwotę 15 000,00 zł. Kwota ta miała stanowić podstawę obliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, którą zapłacił pozwany. Dodatkowo w umowie wskazano, że sprzedająca przenosi na rzecz kupującego własność przedmiotowego pojazdu, natomiast sprzedający zrzeka się praw do majątku kupującej L. P..

bezsporne, nadto dowód: umowa sprzedaży z 30.10.2017 r. k. 8, zeznania świadka L. P. na rozprawie w dniu 24.09.2021 r. w okresie od 00:04:19 do 00:33:21 – protokół k. 80v-81v

Już po rozstaniu z pozwanym L. P. złożyła do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy XV Wydziału Gospodarczego wniosek o ogłoszenie upadłości. Postanowieniem z dnia 18 maja 2020 roku wydanym w sprawie XV GU 203/20 Sąd ogłosił upadłość L. P. nieprowadzącej działalności gospodarczej, wyznaczył sędziego-komisarza oraz syndyka masy upadłości w osobie J. Franz.

bezsporne, nadto dowód: postanowienie SR w Bydgoszczy z 18.05.2020 r. w sprawie XV GU 203/20 k. 21

Syndyk Masy Upadłości L. P. pismem z dnia 10 lipca 2020 roku wezwał K. K. do zapłaty w terminie 14 dni do masy upadłości L. P. kwoty 15 000,00 zł należnej z tytułu umowy kupna – sprzedaży z dnia 30 października 2017 roku przedmiotowego samochodu. Wezwanie dla pozwanego zostało zwrócone przez operatora pocztowego po dwukrotnym awizowaniu.

bezsporne, nadto dowód: wezwanie do zapłaty z 10.07.2020 r. k. 9, potwierdzenie odbioru k. 10

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w niniejszej sprawie powód swoją legitymację czynną wywodził z przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku prawo upadłościowe, jako powołany syndyk masy upadłości L. P. – osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, wobec której ogłoszono upadłość.

W niniejszej sprawie powód dochodził roszczenia z tytułu umowy kupna – sprzedaży samochodu zawartej pomiędzy L. P. a pozwanym K. K. w dniu 30 października 2017 r., z której pozwany się nie wywiązał. Przedmiotem tej umowy była sprzedaż na rzecz pozwanego samochodu ciężarowego marki V. (...), rok produkcji 2006 o nr rej. (...) za kwotę 15 000,00 zł. Pozwany zaprzeczył, aby był zobowiązany z przedmiotowej umowy. Wywodził, iż przedmiot umowy od początku stanowił jego własność, został zakupiony z jego środków pieniężnych, sprowadzony na jego koszt i przystosowany do korzystania w Polsce, a jedynie ze względów ubezpieczeniowych samochód był zarejestrowany na L. P.. Nadto wywodził, iż umowa z dnia 30 października 2017 r. zawarta została celem rozliczenia się z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że cytowany przepis jest w istocie normą decyzyjną w tym znaczeniu, że przesądza on w określonych sytuacjach o sposobie wyrokowania sądu w postaci oddalenia powództwa. Ciężar dowodu pozostaje bowiem w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów i spełnia dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie, a po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.). Natomiast przepis art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zatem Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29). Obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża bowiem strony.

Przystępując do oceny zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, wskazać przede wszystkim należy, że ustalony stan faktyczny był w zasadzie bezsporny. Powód na potwierdzenie faktu sprzedaży samochodu przedłożył umowę zawartą z pozwanym, którą to okoliczność pozwany potwierdził. Natomiast pozwany, jak i zawnioskowani przez strony świadkowie potwierdzili okoliczności zawarcia umowy będącej podstawą niniejszego powództwa wskazane przez pozwanego oraz fakt, iż przedmiot tej umowy w rzeczywistości stanowił własność pozwanego.

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, w szczególności z zeznań świadka L. P., ustalono, że dochodzone w niniejszej sprawie roszczenie nie zasługuje na uwzględnienie. Pozwany wywodził bowiem, iż przedmiot umowy z dnia 30 października 2017 r. stanowił w rzeczywistości jego własność, a jedynie ze względów ubezpieczeniowych zarejestrowany został na L. P.. Pozwany argumentował, że pojazd ten zakupił z własnych środków uzyskanych z prowadzonego gospodarstwa rolnego, pokrył koszty sprowadzenia pojazdu z Anglii oraz przełożenia kierownicy. Zakupiony pojazd chciał przerobić na autolawetę i wykorzystać w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego. Przedstawione przez pozwanego okoliczności potwierdził w szczególności świadek strony powodowej – L. P., która przyznała, iż przedmiotowy pojazd został co prawda zakupiony w czasie trwającego między nią a pozwanym konkubinatu, jednak zakupu tego dokonał z własnych środków pieniężnych pozwany. Świadek potwierdziła również, że nie miała praktycznie żadnego udziału w zakupie tego auta z wyjątkiem dokonania ustalenia z pozwanym, że samochód zostanie zarejestrowany na świadka ze względów ubezpieczeniowych (protokół k. 80v-81). Okoliczność i motywy zakupu, jak również fakt sprowadzenia pojazdu z zagranicy i poniesienia wszystkich kosztów z tym związanych przez pozwanego potwierdzili także świadkowie zawnioskowani przez pozwanego. Świadek S. B. potwierdził, że współpracował z pozwanym około 2-3 lat przy sprowadzaniu z zagranicy aut zakupionych przez pozwanego, w tym samochodu, który był przedmiotem niniejszego postępowania. Potwierdził również fakt, że wszystkie koszty związane zarówno z zakupem, sprowadzeniem auta, jak i dokonaniem przekładki kierownicy, pokrył pozwany (protokół k. 81v-82). Okoliczności te potwierdzili także świadkowie J. K. i E. K. – rodzice pozwanego (protokół k. 82-83).

Natomiast odnosząc się do faktu zawarcia umowy sprzedaży samochodu z dnia 30 października 2017 r. pozwany wywodził, że w 2016 r. rozstali się z L. P. i w celu rozliczenia istniejącego między nimi konkubinatu strony zawarły w dniu 23 października 2017 r. ugodę, w ramach której pozwany przekazał na rzecz L. P. kwotę 5 000,00 zł, a następnie w tym samym dniu zawarli umowę kupna – sprzedaży przedmiotowego pojazdu ciężarowego za cenę 1 000,00 zł. Świadek L. P. przyznała wszystkie wywodzone przez pozwanego okoliczności, również fakt otrzymania od pozwanego łącznie kwoty 6 000,00 zł w ramach ostatecznego rozliczenia istniejącego między nimi konkubinatu (protokół k. 80v-81). Potwierdziła także, że umowa z dnia 30 października 2017 r. została zawarta w celu zapłacenia przez pozwanego stosownego podatku od czynności cywilnoprawnych od zakupu przedmiotowego pojazdu. Potwierdziła, ze nie miała żadnego wkładu finansowego w zakup samochodu.

Zdaniem Sądu zeznania wszystkich świadków były logiczne, spójne, konsekwentne oraz korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności z wyjaśnieniami pozwanego złożonymi w niniejszej sprawie.

W oparciu o powyższe zważania w ocenie Sądu powództwo nie zostało wykazane. W szczególności brak jest podstaw do uznania, aby pozwany zobowiązany był do zapłaty na rzecz powoda kwoty 15 000,00 zł z tytułu umowy sprzedaży z dnia 30 października 2017 r. Pozwany udowodnił bowiem, że samochód będący przedmiotem tej umowy stanowił, co potwierdziła L. P., jego własność, nadto że dokonał stosownego rozliczenia istniejącego do 2016 r. między nim a L. P. konkubinatu, a umowa zawarta w dniu 30 października 2017 r. stanowiła jedynie podstawę do naliczenia stosownego podatku od zakupu przedmiotowego auta.

W związku z powyższym przedmiotowe powództwo należało oddalić jako bezzasadne.