Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	sekretarz sądowy Marta Trzebiatowska

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2023 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. na rzecz pozwanej M. B. kwotę 917,00 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 37/23

UZASADNIENIE

Powód – (...) sp. z o.o. w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył przeciwko M. B. pozew o zapłatę kwoty 3.163,24 złotych wraz z maksymalnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 14 września 2022 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że podstawę roszczenia stanowi zawarta w dniu 6 grudnia 2021 r. umowa pożyczki krótkoterminowej na okres 30 dni pomiędzy pożyczkodawcą (...) z o.o. z pozwaną – jako konsumentem. Zgodnie z umową pozwanej udostępniono kwotę 2.172,34 zł., a na kwotę dochodzona pozwem składa się 2758,84 zł. z tytułu niespłaconego kapitału pożyczki oraz prowizji, 17,10 zł. z tytułu sumy niespłaconych odsetek kapitałowych, 387,30 zł. z tytułu sumy skapitalizowanych odsetek za opóźnienie. Powód podkreślił, że warunki zawarcia, wypłaty i spłaty umowy pożyczki zostały w sposób jasny wyrażone w zapisach samej umowy, która została w pełni zaakceptowana przez stronę pozwaną. Pożyczkobiorca otrzymał wraz z umową formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, umowę ramową pożyczki, tabelę opłat i prowizji, formularz odstąpienia, które spełniają wymogi prawem przewidziane.

Podkreślono także, że ww. umowa zawarta została za pomocą środków porozumiewania się na odległość poprzez zarejestrowanie konta pożyczkobiorcy – na stronie internetowej pośrednika kredytowego ( (...) z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, wykonującego na rzecz pożyczkodawcy niektóre czynności faktyczne). Wyjaśniono także, że w celu złożenia, po raz pierwszy wniosku o pożyczkę pożyczkodawca wymagał zarejestrowania konta użytkownika na stronie internetowej pośrednika www. szybkagotówka pl. poprzez prawidłowe wypełnienie formularza internetowego i udostępnienie pożyczkodawcy danych osobowych, w tym nr rachunku bankowego, który jest weryfikowany. Powód wyjaśnił również, że pożyczkobiorca zobowiązał się do zapłaty kwoty pożyczki, która pierwotnie oprócz kapitału składała się także z prowizji określonej w tabeli opłat w wysokości 586,50 zł. i odsetek kapitałowych w wysokości 17,10 zł.

W pozwie wskazano także, że w dniu 1 kwietnia 2022 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności przysługującej wierzycielowi pierwotnemu (...) sp. z o.o. będącego pożyczkodawcą, względem strony pozwanej na rzecz powoda.

W odpowiedzi na pozew z dnia 8 lutego 2023 r. pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika zawodowego, wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów procesu. Zaprzeczyła twierdzeniom pozwu, kwestionując powództwo w całości, zarówno co do zasady i wysokości, podnosząc m.in. zarzut braku wykazania roszczenia, albowiem w materiale dowodowym sprawy brak jakichkolwiek dokumentów, które potwierdzałyby, że dokonała ona akceptacji treści, które są zawarte w tych wydrukach. Zdaniem strony treść wydruków wywołuje wątpliwości, co do tego, czy ona złożyła jakiekolwiek oświadczenie woli mogące być podstawą zobowiązania. Powód do tej pory nie wykazał aby złożyła oświadczenie woli wyrażające zgodę na zawarcie umowy. Nie wykazał także, by miała możliwość zapoznania się z postanowieniami tej umowy przed jej zawarciem. Wskazano również, że z treści umowy wynika, ze wypłata kwoty pożyczki miała nastąpić na rachunek bankowy należący do Centrum Rozwiązań Kredytowych, a powód nie wykazał aby nastąpił przelew środków czy to na rzecz pozwanej czy też ww. podmiotu trzeciego. Powód powołał się jedynie na istnienie ramowej umowy pożyczki, którą przedłożył, niemniej ta umowa nie została podpisana przez pozwaną.

Ponadto pozwana podniosła zarzut niezgodności z zasadami współżycia społecznego pozaodsetkowych kosztów pożyczki, albowiem została obciążona kwotą 586,50 zł tytułem prowizji. Przyznała, że zgodność obciążenia pozwanej prowizją z przepisami o kredycie konsumenckim jest bez znaczenia dla badania abuzywności klauzuli umownej zastrzegającej ww. koszty kredytu, bowiem ww. wzór wskazuje maksymalną, a nie powszechnie obowiązującą wysokość kosztów pozaodsetkowych.

Pozwana podniosła również zarzut nieważności umowy z uwagi na próbę obejścia przepisów prawa o maksymalnych kosztach pozaodsetkowych, powołując się na przepis art. 58 k.c., a także zarzut istnienia zdarzeń skutkujących sankcją kredytu darmowego, według strony powstało uprawnienie konsumenta do skorzystania z sankcji kredytu darmowego na podstawie at. 45 ust 1 ustawy o kredycie konsumenckim. Podniesiono, że pożyczkodawca dopuścił się naruszenia art. 30 ust 1 pkt 4 u.k.k. zgodnie z którym umowa o kredyt konsumencki powinna określać całkowita kwotę kredytu. Pozwana podniosła także zarzut braku legitymacji czynnej procesowej powoda, albowiem stwierdziła, iż warunkiem skuteczności umowy cesji jest istnienie przedmiotowej wierzytelności. Wobec niewykazania przez powoda skutecznego zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pozwaną, a jej wierzycielem pierwotnym, umowę przelewu wierzytelności należy uznać za bezskuteczną. Powód przedłożył do akt sprawy jedynie umowę cesji wraz z wyciągiem z załącznika do umowy cesji, a taki dokument nie jest odpisem oryginału załącznika o którym mowa w art. 129 § 2 k.p.c.

W piśmie z dnia 10 marca 2023 r. powód wniósł aby uznać zarzuty strony przeciwnej za bezzasadne..

W piśmie z dnia 17 marca 2023 r. pozwana również podtrzymała swoje stanowisko..

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana – M. B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zakwestionowała m.in. legitymacje procesową czynną powoda oraz fakt przelewu środków wynikających z umowy, czy to na rzecz pozwanej czy też podmiotu trzeciego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 509 k.c. przelew wierzytelności oznacza przeniesienie wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Oznacza to, że skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło.

Twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych sprawy i zaoferowany przez powoda materiał dowodowy – w świetle powyższych wywodów – w niniejszej sprawie budził w ocenie Sądu wątpliwości.

Podstawą dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia miała być wierzytelność nabyta od (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. przez powoda w ramach umowy sprzedaży wierzytelności, której dotyczyła również umowa szczegółowa, przysługująca przeciwko pozwanej M. B. tj wierzytelność z tytułu umowy pożyczki. Zauważyć jednak należy, iż z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika, aby wierzytelność przysługująca przeciwko pozwanej została skutecznie przeniesiona na rzecz powoda w ramach umowy cesji wierzytelności, na która powołał się powód.

Zaznaczyć bowiem należy, iż to strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

W niniejszej sprawie powód chciał wykazać fakt zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki z (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. w dniu 6 grudnia 2021 roku ( dowód: k. 26-29) . Brak jednak dowodów, że umowa ta została wykonana. Biorąc pod uwagę podniesiony przez pozwaną zarzut braku przelewu środków, powód miał obowiązek tę okoliczność wykazać, czego nie czynił. Nie przedłożył żadnego dowodu z którego wynikałoby, że środki finansowe wynikające z umowy zostały przekazane na rzecz pozwanej, bądź podmiot przez nią wskazany.

Analiza materiału dowodowego spowodowała również, że wątpliwości Sądu budziła kwestia skuteczności przeniesienia wierzytelności przysługującej przeciwko pozwanej przez pierwotnego wierzyciela na rzecz powoda.

W niniejszej sprawie powód wywodził, iż nabył przysługującą wobec pozwanej wierzytelność z tytułu ww. umowy pożyczki, a która pierwotnie przysługiwała (...) sp. z o.o. w W.. Na tę okoliczność powód przedłożył poświadczone za zgodność z oryginałem przez działającego w sprawie pełnomocnika zawodowego kserokopie umowy przelewu wierzytelności z dnia 1 kwietnia 2022 r. Została przedłożona kserokopia części załącznika nr 3. W ocenie Sądu przedłożone przez powoda dowody nie stanowiły dostatecznej podstawy do przyjęcia, że powód w drodze powołanej wyżej umowy cesji nabył wierzytelność dochodzoną pozwem, a co za tym idzie strona powodowa nie wykazała swojej legitymacji czynnej, jak również, że przysługuje jej wobec pozwanej dochodzone roszczenie.

Przede wszystkim powód nie wykazał, że dochodzone pozwem roszczenie objęte było umową cesji. Z wypisu z załącznika listy wierzytelności, dołączonego do pozwu (k. 25) nie wynika, jakiej umowy konkretnie tabela dotyczy, kto jest stroną umowy, jaki jest jej nr., czego dotyczą poszczególne cyfry w niej wymienione, brak informacji, że którakolwiek pozycja dotyczy M. B. (brak jest jakichkolwiek jej danych), a tym samym że przeniesiono roszczenia w stosunku do pozwanej, w jakiej wysokości i z jakiego tytułu. Wskazać należy, że pierwsza część rubryk dotyczy daty 12 marca 2022 r., trudno określić co określa przedmiotowa data, następna rubryka dotyczy cyfry, którą też trudno zweryfikować, kolejna rubryka podkreślonej pozycji najprawdopodobniej dotyczy nr umowy, a kolejne dwie wskazywałyby na datę zawarcia i zakończenia umowy. W kolejnych rubrykach wymienione są cyfry, które również nie zostały dookreślone, w związku z czym trudno ustalić czego dotyczą poszczególne pozycje. W zaproponowanym przez powoda materiale dowodowym zabrakło dowodów, z których wynikałaby co składa się na poszczególne pozycje wymienione w poszczególnych rubrykach, których dotyczył ww. załącznik nr 4. Powód powołuje się na zasadność poszczególnych kwot, jednakże żaden z przedłożonych dokumentów w niniejszej sprawie nie wykazuje z jakiego tytułu zostały roszczenia objęte umową cesji. W piśmie z dnia 10 marca 2023 r. powołuje się , że w załączniku wskazany jest nr klienta, jednakże nie wynika on z umowy pożyczki dołączanej do pozwu. W ocenie Sądu powód miał obowiązek przedłożyć materiał dowodowy, z którego jednoznacznie wynika, że nabył wierzytelność wobec pozwanej z jakiego tytułu i w jakiej wysokości. Nie jest dopuszczalne, aby Sąd domyślał się i dopasowywał poszczególne kwoty, do roszczeń wynikających z umowy. W oparciu o powyższe przeniesienie wierzytelności, opisanej w pozwie, na powoda – budzą wątpliwości Sądu, które uzasadniały oddalenie powództwa.

W związku z powyższym Sąd w pkt 1 wyroku oddalił powództwo w całości, a w pkt 2 wyroku na mocy art. 98 k.p.c. orzekł o kosztach procesu.