Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2025 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Alicja Sas

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2025 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w (...)

przeciwko (...)

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 167/24

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w (...) wniósł przeciwko pozwanemu (...) pozew o zapłatę 6.399,86 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od poszczególnych kwot po 797,50 zł. od dnia 6 kwietnia 2023 r., 6 maja 2023 r., 6 czerwca 2023 r. 6 lipca 2023 r. 6 października 2023r., 7 listopada 2023r., 6 grudnia 2023 r., 6 stycznia 2024 r do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że powód jest niepubliczną szkołą wyższą wpisaną do ewidencji uczelni niepublicznych prowadzonych przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nr 95, zgodnie z art. 37 ust 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz statutu szkoły. Wskazano również, że powód prowadzi studia w formie studiów stacjonarnych lub niestacjonarnych, na poziomie studiów pierwszego stopnia, drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich, o profilu praktycznym lub ogólnoakademickim, a także studia podyplomowe i inne formy kształcenia oraz organizuje kształcenie w szkole doktorskiej. Podkreślono, że art. 80 ust 2 prawa o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z § 21 ust 3 pkt 5 statutu dyrektor generalny określa szczegółowe zasady pobierania i wysokości opłat wnoszonych przez studentów, osób ubiegających się o przyjęcie na studia uczelni oraz uczestników innych form kształcenia prowadzonych przez uczelnię. Powód wyjaśnił, że zawarł z pozwanym umowę o warunkach odpłatności za studia wyższe, zgodnie z którą jest on zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda określonych w umowie opłat związanych ze studiami. Zgodnie z umową pozwany jest zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda opłat z tytułu umowy w łącznej kwocie 6.399,86 zł. wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Pomimo wezwania pozwanego do zapłaty, nie uregulował on zaległości. W związku z powyższym uczelnia przekazała sprawę do windykacji sądowej (...) z siedzibą w (...), która wysłała do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty, jednakże nie uregulował on zaległej należności.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) wniósł sprzeciw od ww. pozwu z uwagi na bezzasadność roszczenia względem jego osoby. Wskazał, że uczelnia zmieniła miejsce świadczenia usług, przeniosła kierunek studiów – na ostatnim roku, na którym studiował w (...) do (...), a on nie podpisał aneksu do umowy. Jego zdaniem umowa świadczenia usług jest nieobowiązująca.

W piśmie procesowym z dnia 25 listopada 2024 r. powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o uwzględnienie powództwa w całości podnosząc, że zmiana lokalizacji studiów o której pozwany został poinformowany nie pozostaje w związku z przedmiotem niniejszego powództwa. Należności, do których zapłaty zobowiązany jest pozwany (dochodzone w niniejszym postępowaniu) odnoszą się do studiów realizowanych przez pozwanego w (...), zgodnie z warunkami zawartej umowy kredytowej. Według strony brak merytorycznych zarzutów pozwanego oraz dokumentacja przedłożona przez powoda w jego ocenie w pełni uzasadnia jego roszczenie.

Na rozprawie w dniu 22 stycznia 2025 r. pozwany przyznał, że – zawarł przedmiotową umowę, jednak nie podpisano z nim aneksu dotyczącego przeniesienia uczelni z (...) do (...). Podkreślał, że pozbawiono go możliwości kontynuacji studiów w (...), że został postawiony przed faktem dokonanym. W związku z powyższym na ostatnim roku studiów musiałby dojeżdżać do (...). Podkreślał, że ma świadomość, że podpisał umowę i że należy się z niej wywiązać, ale według niego to jest nieuczciwe jak ktoś zmienia jej warunki. Wyjaśnił, że zaczynał naukę w 2018 rok i umowę podpisał na 4 lata, a umowa była tak skonstruowała, że przez połowę studiów płacił połowę raty czyli 850 złotych, a po skończeniu nauki miał spłacić resztę. Wyjaśnił także, że do 2020 roku uczył się w (...) przez 3 lata na kierunku Wzornictwo Produktu i płacił na bieżąco. Następnie zrobiono spotkanie z informacją, że studenci mogą kontynuować naukę w (...) lub mają się przenieść w (...) na inne uczelnie. Wyjaśnił także, że miał możliwość kontynuowania swojego kierunku na uczelni w (...) albo przeniesienia się na inną uczelnie w (...), na inny kierunek.

Pozwany podkreślał, że regularnie płacił 3 lata, a następnie na początku 4 roku studiów, po uzyskaniu informacji o przeniesieniu uczelni, złożył wniosek o wykreślenie z listy studentów. Według niego za te trzy lata nie powinienem płacić bo uczelnia w trakcie umowy zmieniła jej warunki przenosząc miejsce świadczenia usług.

Powód nie zakwestionował okoliczności przedstawionych przez pozwanego na rozprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W 2017 r. pozwany (...) rozpoczął studia na kierunku Wzornictwo (...) z siedzibą w (...) Wydział Zamiejscowy w (...). W dniu 7 października 2017 r strony podpisały umowę o warunkach odpłatności za studia wyższe, w ramach której powód zobowiązał się świadczyć usługi w postaci nauki a pozwany zobowiązany był do wnoszenia opłat za studia zgodnie z ustaloną opłatą tytułem czesnego.

bezsporne, ankieta k. 20, umowa k. 21-2

W dniu 29 października 2017 r. pozwany złożył wniosek o odroczenie terminu płatności 50 % opłat za studia (procedura kredytowania studiów). Wniosek został rozpatrzony pozytywnie, a ww. strony zawarły aneks do umowy o odpłatności za studia w ramach której pozwany zobligowany był do zapłaty jedynie 50 % czesnego (co miesiąc) w roku akademickim tj po 783 zł. miesięcznie a pozostałe 50 % 10 rat tj 783 zł. miesięcznie za studia zostało odroczonych. Zgodnie z § 1 ust 4 aneksu w przypadku skreślenia z listy studentów (również na skutek rezygnacji) data rozpoczęcia spłaty pozostałych 50 % rozpoczyna biec od dnia w której decyzja o skreśleniu stała się ostateczna.

bezsporne, ponadto dowód: aneks, wniosek o odroczenie terminu płatności k. 23-27

W trakcie pierwszych trzech lat nauki pozwany (...) był czynnym studentem i uczestniczył w zajęciach. Regularnie opłacał czesne. W 2020 r., gdy pozwany powinien rozpocząć czwarty roku studiów, miejsce prowadzenia zajęć na kierunku, na który uczęszczał pozwany zostało przeniesione z (...) do (...), w związku z likwidacją Wydziału Zamiejscowego. Poinformowano pozwanego, że może kontynuować naukę w (...) lub może przenieść się w (...) na inną uczelnie. W dniu 30 września 2021 r. pozwany złożył rezygnację na skutek której został skreślony z listy studentów.

bezsporne

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie w zasadzie bezsporny był stan faktyczny. Pozwany (...) nie kwestionował, że był studentem (...) w (...) Wydział Zamiejscowy w (...) i zgodnie z umową z dnia 7 października 2017 r, zmienionej aneksem z dnia 29 października 2017 r. miał ponosić czesne w ratach do czasu skreślania z listy studentów. Pozwany nie kwestionował braku wpłat, wysokości ani terminów wymagalności opłat dochodzonych pozwem. Podniósł zarzut, że powód dochodzi należności, a to pozwany z winy powoda nie korzystał z nauczania organizowanego przez stronę, pozbawiony został możliwości skończenia studiów, w związku z likwidacją Wydziału Zamiejscowego. Okoliczności tych powód nie zakwestionował, w związku z czym na mocy art. 230 k.p.c. należało uznać je za przyznane. Okolicznością bezsporną był również fakt, że od 2020 r. miejsce prowadzenia zajęć na kierunku, na który uczęszczał pozwany, zostało przeniesione z (...) do (...).

W ocenie Sądu roszczenia powoda wynikają z umowy o warunkach odpłatności za studia zawartej w dniu 7 października 2017 r., zmienionej aneksem z dnia 29 października 2017 r. Powód wyjaśnił, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się kwoty rat, należne zgodnie z ww. umową, które nie zostały przez pozwanego uiszczone w ustalonych terminach, a których termin uiszczenia został odroczony do czasu m.in. skreślenia z listy studentów. Bezsporna jest również okoliczność, że na wiosek pozwanego z dnia 30 września 2021 r. został on skreślony z listy studentów. Pozwany nie kwestionował okoliczności, że nie uiszczał należności co do których odroczony był termin płatności.

Stosunek prawny łączący powoda oraz pozwanego należało uznać za umowę o świadczenie usług edukacyjnych, odpowiadającą regulacji ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. Ww. ustawa określała warunki odpłatności za studia oraz inne zobowiązania stron tej umowy z tytułu studiów, w których udział zgłosił pozwany. Warunki pobierania opłat związanych z odbywaniem studiów, oraz opłat za usługi edukacyjne, a także wysokość tych opłat określała umowa z dnia 7 października 2017 r, zmieniona aneksem z dnia 29 października 2017 r.

W niniejszej sprawie uznając nawet, że pozwany pobierał naukę u powoda przez pierwsze trzy lata studiów i spoczywał na nim obowiązek ponoszenia wszelkich opłat z tym związanych, to w ocenie Sądu powództwo powinno ulec oddaleniu.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy oraz o wyjaśnienia pozwanego, Sąd podzielił jego stanowisko, że bezzasadne było obciążanie go wyszczególnionymi przez powoda kosztami, których zapłaty żądał w niniejszym sporze. Roszczenie strony powodowej zostało przez Sąd ocenione przez pryzmat art. 5 k.c..

Wskazać należy, że strona powodowa podstawę swojego roszczenia wywodziła z braku realizacji obowiązku zapłaty wynikającego z umowy łączącej strony. Podkreślić jednak należy, w ocenie Sądu należało uwzględnić jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy. Nie budzi wątpliwości, że celem umowy ustalenia odpłatności za studia wyższe, które podjął pozwany, było ich zakończenie i uzyskanie dyplomu. Niewątpliwe przy zawieraniu umowy pozwany podejmował się ukończyć studia na kierunku Wzornictwo Produktu a zajęcia miały odbywać się w (...). W związku z powyższym pozwany aby zrealizować swój plan życiowy podpisał umowę o warunkach odpłatności za studia wyższe, na którą powołuje się strona powodowa. Podkreślić jednak należy, że pozwany nie zrealizował swoich planów z winy uczelni, która w trakcie trwania umowy, zmieniła miejsce zajęć. Na powyższe pozwany nie miał żadnego wpływu. Pozwany przyznał, że poinformowano go że może kontynuować naukę w (...) lub może przenieść się w (...) na inną uczelnie. Z uwagi jednak na plany osobiste i sytuację życiową nie mógł kontynuować nauki w (...), a w (...) nie miał możliwości kontynuowania swojego kierunku na innej uczelni. Musiałby przenieść się na inną uczelnię, na inny kierunek, czym nie był zainteresowany. W ocenie Sadu należy zauważyć, że to z winy strony powodowej pozwany zrezygnował ze studiów, został pozbawiony możliwości ukończenia studiów na kierunku jaki pierwotnie wybrał, w związku z powyższym nie osiągnął celu, jaki miał przy zawieraniu umowy.

W związku z powyższym należało ustalić, czy żądanie powoda nie narusza art. 5 k.c., zgodnie z którym nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Nie budzi wątpliwości że takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

W orzecznictwie przyjmuje się, że zwroty użyte w art. 5 k.c. w istocie nawiązują do zasad słuszności, dobrej wiary w sensie obiektywnym, zasad uczciwości obowiązujących w stosunkach cywilnoprawnych i lojalności wobec partnera oraz akceptowalnych i godnych ochrony reguł rzetelnego postępowania w stosunkach społecznych ( zob. m.in. wyroki SN z 3 października 2000 r., I CKN 308/00, i z 4 października 2001 r., I CKN 458/00; postanowienie SN z 29 czerwca 2021 r., V CSK 472/20).

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że okoliczności sprawy, w szczególności, że to z winy powoda pozwany musiał zrezygnować ze studiów, że pomimo ukończenia trzech lat nauki (został mu czwarty rok) został pozbawiony możliwości ukończenia szkoły i uzyskania dyplomu na warunkach takich jakich godził się przy zawieraniu umowy. Nie można pominąć okoliczności, że pozwany wybierając powodową uczelnię kierował się zarówno miejscem zajęć jak i kierunkiem studiów. W związku z powyższym w ocenie Sądu sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest obciążanie pozwanego pozostałymi ratami za studia, które z winy powoda musiał przerwać. Należy mieć na uwadze, że uczestniczenie w zajęciach w okresie studiów za który jest obciążany nie daje mu żadnych możliwości powołania się na tę okoliczność w jego przyszłym życiu, albowiem pozbawia go brak ukończenia uczelni i brak dyplomu.

W związku z powyższym okoliczności wskazane przez pozwanego skutkowały oddaleniem powództwa.