Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

POSTANOWIENIE

Dnia 23 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Anna Wołujewicz

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w (...)

przeciwko (...)

o zapłatę

postanawia:

odrzucić pozew

Sygn. akt I C 252/24

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w (...) wniósł o zasądzenie w postępowaniu upominawczym od pozwanej (...) kwoty 1.637,33 zł. wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 24 maja 2024 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 13 listopada 2020 r. powódka zawarła ze stroną pozwaną umowę pożyczki nr (...), a w wykonaniu umowy pozwanej została wypłacona kwota 4.000 zł. Z uwagi na nieterminowość w regulowaniu rat, powódka pismem z dnia 8 maja 2024 r. wezwała pozwaną do spłaty zaległości wyznaczając 7 dniowy termin do zapłaty. Strona pozwana nie dokonała żądanej wpłaty.

Powód wyjaśnił, że Sąd Rejonowy w Człuchowie, w poprzednim powództwie wytoczonym przeciwko pozwanej na podstawie weksla, wydał wyrok w dniu 28 marca 2023 r. pod sygn. akt I C 379/22 oddalający powództwo w całości. Następnie SO w Słupsku w sprawie prowadzonej pod sygn. akt IV Ca 372/23 oddalił apelację powoda. W trakcie postępowania ustalone zostało, że koszty pozaodsetkowe tj prowizja i Twój Pakiet stron nie wiążą. SO uznał, ze umowa wiąże strony w zakresie kwoty udzielonego kapitału, opłaty przygotowawczej w kwocie 528 zł. wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z pkt 1.2 umowy. Na tej podstawie powódka wyjaśniła, że w skład roszczenia wchodzi kwota kapitału w wysokości 4.000 zł, opłaty przygotowawczej w wysokości 528 oraz odsetki w kwocie 444,33 zł. pomniejszona o wpłaty pozwanej w wysokości 3.335 zł. Powódka wskazała, że roszczenie stało się wymagalne w dniu 24 maja 2024 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 listopada 2020 roku pozwana (...) zawarła z powodem (...) z siedzibą w (...) umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Na podstawie ww. umowy, pożyczkodawca na wniosek pożyczkobiorcy udzielił pożyczki gotówkowej w wysokości 8.000 złotych, na którą składała się całkowita kwota pożyczki, czyli suma wszystkich środków pieniężnych, nieobejmujących kredytowanych kosztów pożyczki, które pożyczkodawca udostępnił pożyczkobiorcy na podstawie umowy w wysokości 4.000,00 złotych oraz kredytowane koszty pożyczki, czyli kwotę pieniężną wynoszącą 4.000,00 złotych, która miała zostać przeznaczona na zapłatę kosztów należnych w dniu zawarcia umowy, o których mowa w pkt 1.4 umowy. Koszty związane z udzieleniem pożyczki pożyczkodawcy obejmowały opłatę przygotowawczą w wysokości 528,00 złotych, wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 2.672 złotych, wynagrodzenie z tytułu przyznania na wniosek pożyczkodawcy (...) 800 zł.

Pozwana zobowiązała się spłacić pożyczkę w 36 miesięcznych równych ratach, każda w wysokości 247,00 złotych, zgodnie z harmonogramem spłat stanowiącym załącznik numer 1 do umowy, na rachunek pożyczkodawcy. Zabezpieczeniem pożyczki był weksel własny in blanco nie na zlecenie, którego ważność strony określiły w umowie do momentu spłaty zobowiązań pożyczkobiorcy z tytułu tej umowy. Integralną częścią przedmiotowej umowy była deklaracja wekslowa, regulująca tryb i terminy upoważniające pożyczkodawcę do wypełnienia weksla.

bezsporne, ponadto dowód z innych wniosków dowodowych: kserokopia pożyczki z wraz z harmonogramem spłat k. 4 – 8,.

Pozwana zaprzestała wywiązywać się z ciążącego na niej zobowiązania i nie spłacała rat pożyczki zgodnie z ustalonym kalendarzem spłat. Następnie powód wytoczył powództwo o zapłatę, które zostało prawomocnie oddalone wyrokiem Sądu Rejonowego w Człuchowie w sprawie o sygn. akt I C 379/22. Sąd uznał, że powództwo jest bezzasadne z uwagi na fakt, że nie zaistniały okoliczności, które zgodnie z porozumieniem wekslowym uzasadniały wypełnienie weksla in blanco. Sąd uznał, że warunki wskazane w porozumieniu wekslowym nie zostały spełnione. Ponadto zdaniem Sądu, Sąd nie tylko na zarzut pozwanej, ale również z urzędu miał obowiązek szerszej oceny stosunku prawnego – poza zakres wskazywany przez powoda w pozwie i piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2023 roku. Nie ograniczył badania roszczenia jedynie do warunków formalnych złożonego weksla. Sąd podkreślał, że pozwana zawierając umowę z powodem występowała jako konsument, czyli osoba fizyczna zawierająca z przedsiębiorcą umowę niezwiązaną bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. W związku z powyższym, powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, dokonał zbadania z urzędu, czy warunki umowy mają nieuczciwy charakter. Sąd podkreślił, że powyższe okoliczności podnosiła również sama pozwana w odpowiedzi na pozew. W związku z powyższym Sąd w sprawie I C 379/22 dokonał szczegółowej kontroli umowy pożyczki gotówkowej nr (...) i uznał, ze roszczenie powoda w zakresie stosunku wekslowego jak i wynikającego z zawarcia umowy pożyczki nie dało podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda. Apelacja powoda od ww. wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku w sprawie IV Ca 372/23 z dnia 29 grudnia 2023 r.

bezsporne, ponadto dowód: kserokopia wyroku z uzasadnieniem k. 17-36, k. 37-41

Pozwana z tytułu zawartej umowy wpłaciła na rzecz powoda kwotę łącznie kwotę 3.335 zł.

bezsporne

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej spawie powód (...) z siedzibą w (...) dochodził od pozwanej (...) należności wynikających z umowy pożyczki gotówkowej nr (...) zawartej w dniu 13 listopada 2020 r. Pozwana nie stawiła się na rozprawie i nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie. Bezsporny był fakt, że przed Sądem Rejonowym w Człuchowie toczyła się sprawa z powództwa powoda przeciwko pozwanej o zapłatę kwoty 5.670,82 zł., która dotyczyła tej samej ww. umowy pożyczki, z której roszczenie powód wywodzi w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym w pierwszej kolejności należało rozstrzygnąć wpływ ww. sprawy na niniejsze postępowanie.

Zgodnie z treścią art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., sąd odrzuci pozew, jeżeli o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami sprawa jest w toku albo została już prawomocnie osądzona. Powagę rzeczy osądzonej mają zarówno wyroki uwzględniające, jak i oddalające powództwo, z tym że zwłaszcza w przypadku orzeczeń o treści negatywnej wystąpić może instytucja znana jako causa superveniens, która dotyczy wygaśnięcia powagi rzeczy osądzonej wskutek zmiany okoliczności faktycznych stanowiących podstawę wyrokowania. Nie budzi wątpliwości, że pozew zarówno złożony w sprawie IC 379/22 jak i inicjujący niniejszy proces dotyczy roszczeń wynikających z tej samej umowy (por. pozew z dnia 23 czerwca 2022 r. złożony w sprawie o sygn. akt I C 379/22 i pozew z dnia 20 czerwca 2024 r. złożony w sprawie o sygn. akt I C 252/24). Niewątpliwe sprawa o sygn. akt(...) została prawomocnie zakończona, a Sąd Rejonowy w Człuchowie wyrokiem z dnia 28 marca 2023 oddalił powództwo powoda uznając, że brak było podstaw do wypełnienia weksla na który powołał się w pozwie, albowiem warunki wskazane w porozumieniu wekslowym nie zostały spełnione. Ponadto Sąd, powołując się na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, dokonał zbadania z urzędu, jak i uwzględniając stanowisko strony pozwanej, czy warunki umowy mają nieuczciwy charakter. Sąd uznał że ma z urzędu obowiązek dokonania szerszej oceny stosunku prawnego stron – poza zakres wskazywany przez powoda w pozwie i piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2023 roku. Z szczegółowego uzasadnienia wyroku jednoznacznie wynika, że Sąd w sprawie I C 379/22 nie ograniczył się do badania jedynie do warunków formalnych złożonego weksla. W związku z powyższym spór z płaszczyzny stosunku wekslowego został przeniesiony na płaszczyznę stosunku podstawowego. Jak wynika z uzasadnienia wyroku obie te podstawy były przedmiotem analizy sądu. Sąd podkreślał, że pozwana zawierając umowę z powodem występowała jako konsument, w związku z powyższym, Sąd dokonał szczegółowej kontroli umowy pożyczki gotówkowej nr (...) i uznał, że roszczenie powoda również w zakresie stosunku wynikającego z zawarcia umowy pożyczki nie dało podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda. Apelacja powoda od ww. wyroku została oddalona wyrokiem Sadu Okręgowego w Słupsku w sprawie IV Ca 372/23 z dnia 29 grudnia 2023 r.

Zgodnie z treścią art. 366 k.p.c., wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku z podstawą sporu stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia, a ponadto tylko między tymi samymi stronami. Przepis ten wskazuje, że granice przedmiotowe powagi rzeczy osądzonej obejmują nie to, co stanowiło granice powództwa, ale to, co stanowiło przedmiot i podstawę faktyczną rozstrzygnięcia w chwili wyrokowania. Powaga rzeczy osądzonej stanowi tzw. negatywną przesłankę procesową i oznacza niedopuszczalność prowadzenia drugiego procesu co do tego samego roszczenia, o którym orzeczono prawomocnie, pod rygorem nieważności postępowania (art. 379 pkt 3 k.p.c.). W związku z powyższym powaga rzeczy osądzonej zachodzi zatem w wypadkach, gdy zapadło już prawomocne rozstrzygnięcie dotyczące tego samego przedmiotu postępowania, które toczyło się między tymi samymi stronami. Przy czym do uznania, że sprawa została prawomocnie osądzona, koniecznym jest stwierdzenie, że w obydwu sprawach chodzi o to samo roszczenie, strony obydwu procesów są identyczne oraz, że utrzymywane się te same okoliczności, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia w pierwszej sprawie. Podnieść przy tym należy, że tożsamość roszczenia w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. zachodzi tylko wówczas, gdy identyczne są nie tylko przedmiot, ale i podstawa sporu. Nadmienić należy, że z powagi rzeczy osądzonej korzysta sentencja wyroku, nie mają jej zawarte w uzasadnieniu motywy rozstrzygnięcia. Jednakże motywy rozstrzygnięcia mogą być jednak przydatne dla określenia granic powagi rzeczy osądzonej, (por. m.in. uzasadnienie wyroku SN z 15.02.2007 r, II CSK 452/06 i z 17.05.2012 r., I CSK 494/11).

W ocenie Sądu pozew należało odrzucić, albowiem z uzasadnienia Sądu Rejonowego w Człuchowie wynika, że Sąd dokonał oceny roszczenia opartego na stosunku wekslowym i jak i podstawowym. Nie budzi wątpliwości, że powództwo w sprawie o sygn. akt I C 379/21 zostało oddalone z powodu uznania że roszczenie wynikające z weksla jak również w zakresie stosunku wynikającego z zawarcia umowy pożyczki nie dało podstaw do uwzględnienia roszczenia powoda. Niewątpliwie postępowanie w sprawie o sygn. akt I C 379/22 toczyło się między tymi samymi stronami, rozstrzygniecie zwarte w wyroku – co wynika z uzasadnienia - miało za przedmiot to samo żądanie dotyczycące zapłaty należności wynikających z ww. umowy pożyczki. W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że roszczenie dotyczące należności wynikających z ww. umowy niewątpliwe zostało rozstrzygnięte w sprawie o sygn. akt I C 379/22. Przedmiotem niniejszego postępowania również są należności wynikające z przedmiotowej umowy. Ponadto jak wynika z uzasadnienia ww. wyroku pozwana w sprawie I C 379/22 będąc konsumentem wskazywała na zarzuty dotyczące stosunku podstawowego.

W związku z powyższym Sąd ocenił, że w niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanej należności wynikających z umowy pożyczki z dnia 13 listopada 2020 r. nr (...), co było już przedmiotem oceny Sądu w sprawie I C 379/22 i uznał, że w obu sprawach chodziło zatem o to samo roszczenie – identyczny jest nie tylko przedmiot i strony sporu ale i jego podstawy. Z powyższych względów, na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c., pozew odrzucił.