Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Alicja Sas

po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w (...)

przeciwko (...)

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 335/23

UZASADNIENIE

Powód – Kredyt (...) I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w (...), złożył przeciwko (...) pozew o zapłatę kwoty 2.641,19 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowa wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych przez pozwanego z (...) z siedzibą w (...). Wyjaśniono również, że powód nabył wierzytelność wobec poznawanego na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej z poprzednim wierzycielem. Według powoda przedmiotowa wierzytelność jest bezsporna, albowiem pozwany nie kwestionował wysokości otrzymanych faktur za świadczone usługi telekomunikacyjne w postępowaniu reklamacyjnym lub też reklamacje pozwanego nie zostały uwzględnione przez operatora. Wyjaśniono, ze zgodnie z treścią art. 107 ust 1 prawo telekomunikacyjne z dnia 16 lipca 2004r. pozwany nie jest obecnie uprawniony do kwestionowania wysokości faktur wystawionych przez operatora. Powód wskazał również, że na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie składają się należności wynikające z poszczególnych tytułów oraz odsetki naliczone na dzień poprzedzających złożenie pozwu w przedmiotowej sprawie. Powód wyjaśnił, że do tytułów zobowiązania należy:

- dokument nr (...)

- dokument (...)

- dokument (...)

- dokument (...)

- dokument (...)

- dokument (...)

Na rozprawie w dniu 11 grudnia 2024r. pozwana A. G. potwierdziła, że zawierała umowę z Cyfrowym P. oraz okoliczność, że nie wywiązała się z tej umowy, bo nie było jej na to stać. Wyjaśniła również, że kilka dni wcześniej dzwoniła do niej pani z którą się dogadała, że będzie wpłacała należności na raty po 300 zł. a jeżeli będzie miała więcej to więcej. Dostała na swój adres e-mail, dokument, który miała wydrukować i podpisać w celu zawarcia ugody. Wskazała, że dogadała się z przedstawicielem powoda, że jak wpłaci do 13 grudnia 2024 r. 725 zł., to reszta będzie anulowana oraz otrzyma zniżki na inne zobowiązania dotyczące innych spraw.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana A. G. zawarła z (...) z siedzibą w (...) (wierzyciel pierwotny) w dniu 16 stycznia 2020 r. umowę abonencką

bezsporne, ponadto dowód: umowa k. 47-53

(...) z siedzibą w (...) w dniu 14 grudnia 2021 roku zawarł z powodem Kredyt (...) I Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w (...) umowę przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji, na podstawie której cedent sprzedał wierzytelności wymienione w załączniki nr 1 i 2 umowy za cenę i na warunkach określonych w umowie.

dowód : umowa k. 18-27 , oświadczenie k. 28

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem powód nie udowodnił, że posiada legitymację czynną, która uprawniałaby go do dochodzenia opisanej w pozwie wierzytelności.

Podkreślić należy, że ocena zgodności z prawdą twierdzeń powoda następuje na podstawie materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Nie budzi wątpliwości, że obowiązkiem strony powodowej jest dołączenie do pozwu dowodów, które umożliwią Sądowi weryfikacje twierdzeń pozwu. Z treści art. 3 k.p.c. wynika obowiązek stron i ich pełnomocników do przedstawiania dowodów istotnych w sprawie.

Podkreślenia wymaga fakt, iż to strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoje roszczenie wobec pozwanej z umowy przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył od pierwotnego wierzyciela (...) z siedzibą w (...) wierzytelność pieniężną przysługującą wobec pozwanej z tytułu umowy o świadczenie usług teleinformatycznych. W związku z powyższym powód w pierwszej kolejności powinien wykazać, że wierzytelność tę nabył, albowiem jest to istotne z uwagi na jego legitymację w niniejszym procesie. Posiadanie bowiem przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Legitymacja procesowa jest to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie (możliwość występowania w roli powoda lub pozwanego). Legitymacja czynna jest ściśle związana ze stroną powodową i oznacza jej uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. Legitymacja bierna uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje, co do zasady oddaleniem powództwa (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 roku, III CZP 83/12). W związku z powyższym na Sądzie ciąży obowiązek dokonania oceny istnienia legitymacji strony w chwili orzekania, a w wypadku stwierdzenia braku legitymacji (zarówno czynnej, jak i biernej), to na Sąd ma obowiązek wydania wyroku oddalającego powództwo.

W niniejszej sprawie powód przedstawiając stan faktyczny sprawy w pozwie, powołał się na umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych przez pozwaną z (...) z siedzibą w (...), nie wskazał jednak daty jej zawarcia i jej numeru. Powołał się również na okoliczność, że w związku z brakiem spłaty, przedmiotowa wierzytelność została zbyta na rzecz powoda. Wyjaśniono również, co na dochodzoną pozwem kwotę się składa.

Powód w celu wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia przedłożył umowę przelewu wierzytelności z dnia 14 grudnia 2021 r. wraz z załącznikiem oraz umowę o abonencką.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 509 k.c. przelew wierzytelności oznacza przeniesienie wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Oznacza to, że skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło. Podkreślić należy, że przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dlatego też konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a mianowicie oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W przedmiotowej sprawie powód wykazał, że pozwana zawarła z (...) umowę o abonencką, jak również, że powód zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę przelewu wierzytelności. Należy podkreślić, że z treści przedłożonej umowy cesji wynika, że powód na podstawie tej umowy nabył wierzytelności pieniężne przysługujące zbywcy od dłużników, wskazane w wykazie wierzytelności stanowiącym załącznik nr 1 i 2 do umowy. Wprawdzie powód przedłożył załącznik do umowy przelewu wierzytelności (bez dookreślenia czy jest to załącznik nr 1 czy 2), z którego wynikają jednak wyłącznie dane osobowe pozwanej: imię i nazwisko, numer pesel, adres oraz kwota wierzytelności 2.205,68. Brak jest natomiast jakichkolwiek danych dotyczących rodzaju zobowiązania, które powód faktycznie nabył od poprzednika prawnego. Nie budzi wątpliwości, że wierzytelność, która ma być przedmiotem przelewu musi być w dostateczny sposób zindywidualizowana, poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika, a tego powód w niniejszej sprawie nie wykazał.

W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowania czy świadczenie dochodzone pozwem faktycznie przysługiwało powodowi, w szczególności jaką nabył wierzytelność wobec pozwanej.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, powód nie zaoferował żadnego materiału dowodowego, z którego jednoznacznie wynikałoby że nabył w drodze cesji dochodzoną od pozwanej wierzytelność, że posiada legitymację procesową w niniejszej sprawie. Wobec powyższego zasadnym było oddalenie powództwa.