Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2025 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Marek Osowicki
Protokolant:	sekretarz sądowy Ilona Szczepańska - Piechowska

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2025 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.

przeciwko wefox (...) z siedzibą w V.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego wefox (...) z siedzibą w V. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 2.582,73 zł (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt dwa złote siedemdziesiąt trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2024 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego wefox (...) z siedzibą w V. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 3.117,00 zł (trzy tysiące sto siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty,

3.  nakazać ściągnąć od pozwanego wefox (...) z siedzibą w V. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 283,86 (dwieście osiemdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt sześć groszy) tytułem kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 355/24 upr

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powoda (...) Sp. z o.o. w O. wniósł przeciwko (...) z siedzibą w V. o zapłatę kwoty 2582,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 11.06.2024 r. r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że 9.05.2024 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód M. (...) nr rej (...) należący do poszkodowanego R. L.. Poszkodowany zmuszony był ponieść koszty naprawy , które zgodnie z załączonym do pozwu kosztorysem i faktura VAT wyniosły 10 741,90 zł brutto. Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego dokonała weryfikacji kosztorysu i faktury VAT i wypłaciła stronie powodowej bezsporną kwotę odszkodowania z tytułu naprawy pojazdu uszkodzonego w łącznej wysokości 8159,17 zł .

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazała, iż kwestią sporną jest stawka roboczogodziny (...) zweryfikowana dla serwisu (...) Sp. z o.o. oraz czas dedykowany na naprawę blacharską drzwi TL, ustawienie kamery 360 oraz mycie pojazdu. W toku likwidacji stawki powoda 248 zł netto blacharz/mechanik oraz lakierowanie zweryfikowane zostały do kwoty 180 zł netto. W ocenie pozwanego stawki powoda są znacznie zawyżone. Poziom akceptowanych przez ubezpieczyciela stawek za roboczogodzinę jest ustalany na podstawie cen rynkowych stosowanych przez wykonawców napraw. Stawki za roboczogodzinę są zróżnicowane w zależności od regionu, specjalizacji warsztatu, kompletności usług, poziomu wyposażenia technicznego, posiadania lub braku autoryzacji. Pozwany sporządzając kalkulację nie ustala w dowolny sposób uznawanych stawek dla zakładów naprawczych funkcjonujących na rynku a wyłącznie określa, na swoje potrzeby, maksymalną wartość rzeczywistej akceptowanej stawki rynkowej za roboczogodzinę w oparciu o ceny rynkowe stosowane przez wykonawców napraw. Nadto mysie pojazdu jest elementem marketingowym będącym wynikiem stosowania wysokich standardów przez (...). Usługa mycia pojazdu jest w całkowitym oderwaniu od samego zdarzenia, z którego wynika szkoda.

Uzasadnienie faktyczne:

W dniu 9.05.2024 r. doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód M. (...) nr rej (...) należący do poszkodowanego R. L.. Sprawca szkody był objęty ochroną ubezpieczeniową OC strony pozwanej.

(niesporne).

(...) z siedzibą w V. ponosi odpowiedzialność w przedmiotowej sprawie, wynikającą z zwartej umowy OC.

(bezsporne).

(...) Sp. z o.o. w O. wystawiła R. L., w oparciu o kalkulację naprawy uszkodzonego samochodu, fakturę VAT na kwotę 10 741,90 zł.

(dowód: kalkulacja powoda k. 14-24, faktura k. 27).

Strona pozwana dokonała weryfikacji wystawionej faktury w zakresie kosztów robocizny blacharskiej i lakierniczej oraz kosztów dodatkowych.

(dowód: k. 28).

Pozwane (...) tytułem kosztów naprawy według faktury (...) wypłaciło R. L. kwotę 8159,17 zł .

(dowód: k. 31-32).

Poszkodowany R. L. 15.07.2024 r. zawarł z powodem (...) Sp. z o.o. w O. umowę przelewu wierzytelności wobec pozwanego towarzystwa z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego auta po weryfikacji, w pojeździe M. (...) nr rej. (...), w kwocie 2582,73 zł .

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k.29).

(...) Sp. z o.o. w O. posiada certyfikat ze znakiem jakości (...) i (...) Polska.

(dowód: certyfikaty k. 33-34).

Biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego w opinii z 6.06.2025 r., iż zastosowana przez powodową spółkę na fakturze Vat stawka za prace blacharsko-lakiernicze w wysokości 248 zł netto, mieści się w zakresie stawek rynkowych stosowanych przez warsztaty naprawcze podobnej wielkości na ternie województwa (...) (od najniższej do najwyższej stawki), choć nie odpowiada stawce średniej. Wskazał, że strona powodowa jest autoryzowanym serwisem (...). Czynności związane z myciem samochodu, ustawianiem kamery 360֯ jak i jazdą próbną, stanowią uzasadnioną i niezbędną z punktu widzenia procesu naprawczego czynność.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego k. 81-118).

Uzasadnienie prawne:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Szkoda, o której mowa w art. 361 § 2 k.c., to różnica między stanem majątku poszkodowanego, jaki zaistniał po zdarzeniu wywołującym szkodę a stanem tego majątku, jaki istniałby, gdyby nie wystąpiło to zdarzenie (por. wyrok SN z 7.08.2003r., IV CKN 387/01). W odniesieniu do tzw. szkód komunikacyjnych szkodą jest różnica wartości pojazdu w stanie sprzed i po jego uszkodzeniu czy zniszczeniu.

Oznacza to, że odszkodowanie przysługujące poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń na podstawie art. 363 § 1 k.c. ma mu zapewnić naprawienie szkody czyli przywrócenie pojazdu do stanu i tym samym do wartości sprzed zdarzenia.

Odszkodowanie powinno przy tym obejmować niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pozwalającej na przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego, a więc do stanu, który pod każdym istotnym względem (stanu technicznego, trwałości, wyglądu estetycznego itp.) będzie odpowiadał stanowi pojazdu przed uszkodzeniem. Zasada ta znajduje zastosowanie niezależnie od tego, czy ustalenie wysokości odszkodowania następuje na podstawie faktur, czy kosztorysu, a zatem przy konstrukcji żądania pozwu można posłużyć się każdą z tych metod, niezależnie od tego, czy doszło już do naprawy, a rzeczą sądu jest odpowiednia weryfikacja i selekcja kosztów (rzeczywistych lub hipotetycznych) na podstawie zobiektywizowanych kryteriów z perspektywy kosztów celowych i ekonomicznie uzasadnionych (vide:. postanowienie SN z 7.12.2018r., III CZP 51/18, publ. OSNC 2019/9/94).

Odszkodowanie pełni przecież funkcję kompensacyjną, co oznacza, że powinno ściśle odpowiadać wysokości szkody – nie powinno być niższe od tej wysokości, tak że nie rekompensuje całej szkody, ale i nie powinno być od niej wyższe i stanowić źródła bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego (tak: SN w uchwale z 22.04.1997r., III CZP 14/97, publ. OSNC 1997/8/103 czy wyroku z 16.01.2002r., IV CKN 619/00).

Z treści przepisu art. 361 §1 i 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Zobowiązany do naprawienia szkody ponosi więc odpowiedzialność za wszystkie normalne następstwa zdarzenia, pozostające z tym zdarzeniem w adekwatnym związku przyczynowym.

Legitymacja czynna powoda wynika z art. 822 k.c. oraz z art. 509 § 1 i 2 k.c., jako że wierzytelność przysługująca poszkodowanemu została przelana na rzecz powoda.

Wynikająca z umowy cesji oznaczona wierzytelność zostaje przeniesiona na cesjonariusza dopiero z chwilą jej powstania, zatem skutek rozporządzający nie następuje w chwili zawarcia umowy cesji (wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2005 r., IV CK 157/05, LEX nr 346081; wyż. wskazana uchwała SN z dnia 19 września 1997 r., III CZP 45/97; wyrok SN z dnia 26 września 2002 r., III CKN 346/01, niepubl.).

Podkreślić przy tym należy, że przelew wierzytelności z tytułu szkody komunikacyjnej – dokonany w niniejszej sprawie – spowodował nie tylko sukcesję samej wierzytelności, lecz obejmuje również inne elementy składające się na sytuację wierzyciela. Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest bowiem przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W konsekwencji stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, zmienia się natomiast osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2006 roku, IV CSK 232/06, Lex nr 369189). Zgodnie bowiem z treścią art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, czyli przedmiotem przelewu wierzytelności nie jest jedynie sama możność żądania od dłużnika, by ten spełnił świadczenie. Ponadto przelew powoduje nie tylko sukcesję samej wierzytelności, lecz również obejmuje inne elementy składające się na sytuację wierzyciela (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2006 roku, IV CSK 224/06, Lex nr 462931). Nie budzi również wątpliwości, że dopuszczalna jest cesja wierzytelności przyszłej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2011 roku, IV CSK 422/10, „Monitor Prawa Bankowego” (...)-37). Należy nadto podzielić stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 28 listopada 2006 roku, IV CSK 224/06, zgodnie z którym „z braku odmiennego zastrzeżenia stron, na podstawie art. 509 § 2 k.c., przechodzą z cedenta na cesjonariusza np. roszczenie o zaległe odsetki, roszczenie o odszkodowanie za nienależyte wykonanie zobowiązania, roszczenie o zapłatę kar umownych, roszczenie o uzyskanie surogatów przedmiotu świadczenia (art. 477 § 2 k.c.), roszczenie o udzielenie przez dłużnika informacji o przedmiocie świadczenia (art. 546 i art. 354 § 1 k.c.), uprawnienie wierzyciela do wyboru świadczenia w zobowiązaniu przemiennym, uprawnienie wierzyciela do wezwania dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.) lub możność zaskarżenia czynności zdziałanych z pokrzywdzeniem wierzyciela, roszczenie z tytułu poręczenia i inne.” Przelew wierzytelności powoduje zatem nie tylko sukcesję samej wierzytelności, lecz również obejmuje inne elementy składające się na sytuację wierzyciela.

W niniejszej sprawie sam fakt odpowiedzialności pozwanego za szkodę nie był kwestią sporną. Powód wykazał też odpowiednimi dokumentami swoją legitymację czynną.

W przedmiotowej sprawie stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z zaoferowanych przez obie strony postępowania i dokumentów, albowiem zarówno ich treść, jak i forma nie były przez którąkolwiek stronę kwestionowane. Również Sąd nie znalazł podstaw, aby dowodom tym odmówić wiarygodności.

W niniejszej sprawie powód wywodził swoje roszczenia z umowy przelewu wierzytelności z 15.07.2024 roku, zawartej z poszkodowanym R. L. – właścicielem samochodu osobowego marki M. (...).

Przedmiotem umowy cesji była wierzytelność w wysokości 2582,73 zł z tytułu naprawy uszkodzonego samochodu, która nie została uwzględniona przez pozwanego podczas weryfikacji kalkulacji i faktury VAT nr (...) za naprawę auta.

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego w dniu 9.05.2024 r.

Zatem istotą sporu w niniejszej sprawie była wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu odszkodowania, a konkretnie wartość stawki za roboczogodziny z tytułu prac blacharsko – lakierniczych oraz kosztów i zakresu czynności przeprowadzonych w związku z naprawą pojazdu, tj. mycia pojazdu i ustawienia kamery 360֯ albowiem pozwany zakwestionował te elementy w toku postępowania likwidacyjnego.

W niniejszej sprawie nie budziło wątpliwości, że poszkodowany naprawił przedmiotowy pojazd, z tytułu czego wystawiono fakturę VAT nr (...).

Zatem, skoro pozwany zakwestionował zakres i wartość naprawy przedmiotowego pojazdu oraz wysokość stawki rbg przyjmując, że wynosi ona kwotę 180 zł netto, to koniecznym było ustalenie w toku niniejszego procesu, czy wskazana przez powoda stawka rbg 248 zł netto mieści się w cenach stosowanych przez warsztaty na ternie województwa (...) i czy jest jak twierdzi strona pozwana znacznie zawyżona.

Ciężar dowodu powyższych okoliczności tj. znacznego zawyżenia stawi rbg, braku związku czynności mycia pojazdu ze szkodą oraz braku zasadności ustawiania kamery 360֯ , spoczywał na stronie pozwanej, która sformułowała powyższe twierdzenia (art. 6 k.c.).

W przedmiotowej sprawie kluczowym dowodem była opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego inż. K. R. z 6.06.2024 roku, z której to w sposób jednoznaczny wynikało, że na podstawie dokumentacji znajdującej się w katach szkody, brak jest dowodów świadczących, że w dniu kolizji w pojeździe zamontowane były inne niż oryginalne części sygnowane logiem producenta pojazdu. Dlatego też zasadnym było zastosowanie podczas naprawy auta oryginalnych części w tzw. klasie jakości O. Ponadto biegły sądowy szczegółowo określił zakres i sposób naprawy pojazdu zgodnie z technologią naprawy producenta oraz wskazał, że zastosowana przez powoda stawka rbg w wysokości 248,00 złotych netto, mieści się w zakresie wykazanych stawek występujących na terenie województwa (...), choć jest wyższa od średniej stawki. Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że stawka przyjęta przez powoda w wysokości 248,00 złotych netto spełnia kryterium kompensaty szkody w całości.

Biegły sądowy ustalił również, po skalkulowaniu kosztów naprawy, przy stawce rbg 248 zł , że wynoszą one 10 741,92 zł.

Biegły jednoznacznie też wskazał, iż zakwestionowane przez stronę pozwaną czynności mycia pojazdu i ustawiania kamery 360֯ są technologicznie uzasadnione i niezbędne. Uzasadnił, że mycie pojazdu przed naprawą pozwala na dobranie koloru lakieru, a po naprawie na kontrolę zgodności odcienia lakierowanego elementu z kolorem pozostałych elementów i jakości wykonanych prac, tj. ocenie spójności koloru oraz eliminacji pozostałości pyłu lakierniczego i zanieczyszczeń powstałych w trakcie naprawy.

Również zasadnie wskazał, że po demontażu drzwi i ponownym montażu, zgodnie z procedurą technologiczną, konieczne jest ponowne ustawienie kamery oraz sprawdzenie jej działania a operacja ta jest generowana automatycznie przez system A. w momencie zadania operacji demontażu drzwi i stanowi integralny element przywracania sprawności systemu tak samo jak jazda próba pozwalająca na weryfikację działania kamery martwego pola, po jej ponownym montażu oraz ewentualnej kalibracji zgodnie z technologią producenta.

Sąd uznał powyższą opinię za wiarygodną albowiem została ona sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Ponadto biegły sądowy szczegółowo przeanalizował zarówno zakres naprawy auta, rodzaj części oraz ich koszty, a także wysokość stawki roboczogodziny na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanego. Istotnym jest również, że pozwany nie kwestionował opinii biegłego sądowego, ja również nie przedstawił żadnego przeciwdowodu.

Należy również zauważyć, że wprawdzie poszkodowany w zdarzeniu drogowym powinien wprawdzie współpracować z zakładem ubezpieczeń i dążyć do minimalizacji rozmiarów szkody, to jednak zasada ta nie może oznaczać ograniczenia jego uprawnień. Dlatego też narzucanie poszkodowanemu gdzie i za ile ma naprawić pojazd niespornie niweczyłoby jego uprawnienie odnośnie wyboru sposobu, czy miejsca likwidacji szkody.

W ocenie sądu poszkodowany ma prawo wyboru warsztatu, który w jego ocenie wykona naprawę pojazdu w najlepszej jakości, celem przywrócenia stanu sprzed szkody i warsztatu położonego blisko od jego miejsca zamieszkania.

Zaznaczyć należy, iż warsztat, w którym dokonano naprawy, posiada certyfikat ze znakiem jakości (...) i (...) Polska oraz jest autoryzowanym serwisem (...).

Znamienne jest, iż strona pozwana mimo spoczywającego na niej ciężaru dowodu, nie wykazała w toku procesu, iż stawki rgb zostały „znacznie zawyżone” a zakwestionowane czynności nie miały związku z poniesioną szkodą lub były czynnościami zbędnymi tj. nieuzasadnionymi technologicznie.

Mając na uwadze powyższe sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną kwotę 2582,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

O kosztach procesu Sad orzekł na mocy art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W przedmiotowej sprawie strona pozwana jest stroną przegrywająca proces, zatem powinna ona zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

W przedmiotowej sprawie powód reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata. Zatem koszty procesu obejmują opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 900 złotych, zgodnie z treścią § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1800) tj. z 24 sierpnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 1964). Ponadto powód w chwili inicjowania postępowania uiścił opłatę stałą od pozwu w wysokości 200 złotych oraz zaliczkę na poczet opinii biegłego sądowego w wysokości 2.000 złotych (przy czym koszt opinii wyniósł łącznie 2283,86 złotych), czyli łącznie kwotę 3117 zł.

Nakazał też ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Człuchowie kwotę 283,86 zł z tytułu brakującej części kosztów opinii biegłego.

Dlatego też Sąd orzekł jak w punkcie 2 i 3 sentencji wyroku.