Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Alicja Sas

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności z siedzibą w (...)

przeciwko (...)

o zapłatę

oddala powództwo

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 378/24

UZASADNIENIE

Powód – (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (dawnej (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty) z siedzibą w (...), złożył przeciwko (...) pozew o zapłatę kwoty 3.352,08 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 7 grudnia 2023 r. do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowa wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej w dniu 2 marca 2022 r. Wyjaśniono również, że powód nabył wierzytelność wobec poznawanego na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej z poprzednim wierzycielem. Umowa przelewu wierzytelności została zawarta w dniu 17 sierpnia 2023 r. pomiędzy (...) w (...) a (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności z siedzibą w (...).

Według powoda przedmiotowa wierzytelność jest bezsporna, albowiem pozwany nie kwestionował wysokości otrzymanych faktur za świadczone usługi telekomunikacyjne w postępowaniu reklamacyjnym lub też reklamacje pozwanego nie zostały uwzględnione przez operatora. Wyjaśniono, że zgodnie z treścią art. 107 ust 1 prawo telekomunikacyjne z dnia 16 lipca 2004r. pozwany nie jest obecnie uprawniony do kwestionowania wysokości faktur wystawionych przez operatora. Powód wskazał również, że na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie składają się należności wynikające z poszczególnych tytułów oraz odsetki naliczone na dzień poprzedzających złożenie pozwu w przedmiotowej sprawie. Powód wyjaśnił, że do tytułów zobowiązania pozwanego wobec powoda należy:

1.  dokument: NR(...) - kwota zapłaty: 54,00

2.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

3.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

4.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

5.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

6.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 1.026,00 zł.

7.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 64,99 zł.

8.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 108,74 zł.

9.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 68,37 zł.

10.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1.095,60 zł.

11.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,77 zł.

12.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 2,45 zł.

13.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,65 zł.

14.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,22 zł.

15.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,20 zł.

16.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 126,45 zł.

17.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 136,19 zł.

18.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 7,51 zł.

19.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 2,60 zł.

20.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,41 zł.

21.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,58 zł.

22.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,14 zł.

Na rozprawie w dniu 20 grudnia 2024r. pozwana (...) potwierdziła, że zawierała umowę oraz okoliczność, że nie wywiązała się z tej umowy. Wyjaśniła jej partner był w 2019 r. po wypadku i większość pieniędzy wydała na jego rehabilitację bo miał połamany kręgosłup. Okres dwóch lat potrzebowali, żeby stanął na nogi. Przyznała, że w ogóle nie płaciła należności z tej umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) zawarła z (...) z siedzibą w (...) (wierzyciel pierwotny) w dniu 2 marca 2022 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

bezsporne, ponadto dowód: umowa k. 74-76

Pozwana nie płaciła należności wynikających z umowy.

bezsporne

(...) w (...) w dniu 10 marca 2022 r. wystawiła (...) na kwotę 162,74 zł., w dniu 11 kwietnia 2022 r. wystawił fakturę - nr. (...) na kwotę 119,60 zł., w dniu 8 maja 2022 r. wystawiła (...) na kwotę 150,78 zł.

bezsporne, ponadto dowód: kserokopia faktury k. 56v, k. 59v, k. 58

(...) w (...) w dniu 17 sierpnia 2023 roku zawarł z powodem (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w (...) umowę przelewu wierzytelności w ramach procesu sekurytyzacji, na podstawie której zbywca sprzedał wierzytelności wymienione w załączniku nr 1 i 2 umowy za cenę i na warunkach określonych w umowie. W załączniku nr 1 wymienione były wierzytelności przysługujące zbywcy wobec pozwanej dotyczące dokumentów rozliczeniowych:

- nr. (...) dotyczący kwoty 162,74 zł.

- nr. (...) dotyczący kwoty 119,60 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 124,16 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 56,80 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 1153,97 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 1035,96 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 262,64 zł.

dowód : umowa k. 19-26 , oświadczenie k. 31 , załącznik k. 34

Sąd zważył co następuje:

Powództwo w niniejszej sprawie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem powód nie udowodnił, że posiada legitymację czynną, która uprawniałaby go do dochodzenia opisanej w pozwie wierzytelności.

Podkreślić należy, że ocena zgodności z prawdą twierdzeń powoda następuje na podstawie materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Nie budzi wątpliwości, że obowiązkiem strony powodowej jest dołączenie do pozwu dowodów, które umożliwią Sądowi weryfikacje twierdzeń pozwu. Z treści art. 3 k.p.c. wynika obowiązek stron i ich pełnomocników do przedstawiania dowodów istotnych w sprawie.

Podkreślenia wymaga fakt, iż to strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi określone dla siebie skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzecznictwa obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29).

W przedmiotowej sprawie powód wywodził swoje roszczenie wobec pozwanej z umowy przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył od pierwotnego wierzyciela (...) z siedzibą w (...) wierzytelność pieniężną przysługującą wobec pozwanej z tytułu umowy o świadczenie usług teleinformatycznych. W związku z powyższym powód w pierwszej kolejności powinien wykazać, że wierzytelność tę nabył, albowiem jest to istotne z uwagi na jego legitymację w niniejszym procesie. Posiadanie bowiem przez strony legitymacji czynnej i biernej w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo.

Legitymacja procesowa jest to uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie (możliwość występowania w roli powoda lub pozwanego). Legitymacja czynna jest ściśle związana ze stroną powodową i oznacza jej uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu. Legitymacja bierna uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą legitymacja materialna, a więc posiadanie prawa podmiotowego lub interesu prawnego do wytoczenia powództwa stanowi przesłankę materialną powództwa, a jej brak stoi na przeszkodzie udzieleniu ochrony prawnej. Brak legitymacji materialnej (czynnej lub biernej) skutkuje, co do zasady oddaleniem powództwa (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 roku, III CZP 83/12). W związku z powyższym na Sądzie ciąży obowiązek dokonania oceny istnienia legitymacji strony w chwili orzekania, a w wypadku stwierdzenia braku legitymacji (zarówno czynnej, jak i biernej), to na Sąd ma obowiązek wydania wyroku oddalającego powództwo.

W niniejszej sprawie powód przedstawiając w pozwie stan faktyczny sprawy, powołał się na umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartą przez pozwaną z (...) z siedzibą w (...). Powołał się również na okoliczność, że w związku z brakiem spłaty, przedmiotowa wierzytelność została zbyta na rzecz powoda. Wyjaśniono również, co na dochodzoną pozwem kwotę się składa, wymieniając w pozwie jakie tytuły zobowiązań są podstawą roszczenia:

Zgodnie z pozwem podstawą roszczenia są następujące dokumenty:

1.  dokument: NR(...) - kwota zapłaty: 54,00

2.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

3.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

4.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

5.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 54,00 zł.

6.  dokument: NR(...) - kwota do zapłaty 1.026,00 zł.

7.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 64,99 zł.

8.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 108,74 zł.

9.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 68,37 zł.

10.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1.095,60 zł.

11.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,77 zł.

12.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 2,45 zł.

13.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,65 zł.

14.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,22 zł.

15.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,20 zł.

16.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 126,45 zł.

17.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 136,19 zł.

18.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 7,51 zł.

19.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 2,60 zł.

20.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 0,41 zł.

21.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,58 zł.

22.  dokument: (...) - kwota do zapłaty 1,14 zł.

Powód w celu wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia przedłożył umowę przelewu wierzytelności z dnia 17 sierpnia 2023 r. wraz z załącznikiem oraz umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz faktury na okoliczność wysokości zobowiązania.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 509 k.c. przelew wierzytelności oznacza przeniesienie wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Oznacza to, że skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło. Podkreślić należy, że przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dlatego też konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a mianowicie oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W przedmiotowej sprawie powód wykazał, że pozwana zawarła z (...) umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jak również, że powód zawarł z wierzycielem pierwotnym umowę przelewu wierzytelności. Należy podkreślić, że z treści przedłożonej umowy cesji wynika, że powód na podstawie tej umowy nabył wierzytelności pieniężne przysługujące zbywcy od dłużników, wskazane w wykazie wierzytelności stanowiącym załącznik nr 1 i 2 do umowy. Powód przedłożył załącznik nr 1 do umowy przelewu wierzytelności, z którego wynikają wierzytelności wobec pozwanej. Zgodnie z jego treścią wierzytelności te dotyczą następujących dokumentów:

- nr. (...) dotyczący kwoty 162,74 zł.

- nr. (...) dotyczący kwoty 119,60 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 124,16 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 56,80 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 1153,97 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 1035,96 zł.

- nr (...) dotyczący kwoty 262,64 zł.

(dowód : umowa k. 19-26 , oświadczenie k. 31 , załącznik k. 34)

Podkreślić należy, że wśród tytułów zobowiązań z których powód dochodzi swojego roszczenia (por. uzasadnienie pozwu) tylko trzy są tożsame z dokumentami będącymi przedmiotem umowy przelewu wierzytelności tj (...), nr. (...), nr (...). Kserokopie tych faktur dołączone są również do pozwu. Z faktur wynika, że (...) została wystawiona na kwotę do zapłaty 162,74 zł., faktura nr. (...) została wystawiona na kwotę do zapłaty 119,60 zł., a faktura nr (...) na kwotę 150,78 zł. Z uzasadnienia pozwu wynika natomiast, że faktura:

- nr. (...) dotyczy kwoty 108,74 zł.

- nr. (...) dotyczy kwoty 64,99 zł.

- nr (...) dotyczy kwoty 124,16 zł.

Brak jest natomiast jakiegokolwiek wyjaśnienia dotyczącego tych różnic, tym bardziej, że pozwana na rozprawie przyznała, że nie zapłaciła żadnych należności wynikających z umowy. W związku z powyższym w ocenie Sądu powstała wątpliwość co do zobowiązania, które powód faktycznie nabył od poprzednika prawnego. Nie budzi wątpliwości, że wierzytelność, która ma być przedmiotem przelewu musi być w dostateczny sposób zindywidualizowana, poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika. Wprawdzie w załączniku do umowy przelewu wierzytelności, zostały wyszczególnione faktury, będące przedmiotem umowy ((...) wystawiona jest na inną na kwotę niż wskazano w załączniku), to jednak powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, ze dokumenty te dotyczą innych kwot niż te które wynikają z umowy przelewu wierzytelności czy faktur. W związku z powyższym powód w niniejszej sprawie nie wykazał, że należności, których domaga się w niniejszym pozwie zostały objęte umowę cesji.

W konsekwencji Sąd nie miał możliwości zweryfikowania czy świadczenie dochodzone pozwem faktycznie przysługiwało powodowi, w szczególności jaką nabył wierzytelność wobec pozwanej.

Wobec powyższego, w ocenie Sądu, powód nie zaoferował materiału dowodowego, z którego jednoznacznie wynikałoby że nabył w drodze cesji dochodzoną od pozwanej wierzytelność, że posiada legitymację procesową w niniejszej sprawie. Wobec powyższego zasadnym było oddalenie powództwa.