Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki
Ławnicy:	Jolanta Woźniak, Renata Kiedrowicz
Protokolant:	sekretarz sądowy Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2020 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko Spółdzielni (...) w C.

o przywrócenie do pracy

1.  Oddala powództwo.

2.  Nie obciąża powoda kosztami procesu.

Sygn. akt IV P 38/18

UZASADNIENIE

Powód M. M. wniosła przeciwko Spółdzielni (...) w C. o przywrócenie do pracy. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że był zatrudniony w pozwanej spółdzielni i do 8.03.2018 r. przebywał na świadczeniu rehabilitacyjnym a pracodawca z tym dniem rozwiązał umowę o pracę z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy. Obecnie oczekuje na przedłużenie świadczenia rehabilitacyjnego.

Pełnomocnik pozwanej spółdzielni w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż powód od 9.03.2018 r. nie stawił się na praktyczną naukę zawodu oraz nie usprawiedliwił swojej nieobecności w zakładzie pracy. Pozwana spółdzielnia nie mogła nawiązać kontaktu z powodem. W dniu 22.03.2018 r. przesłała powodowi pismo rozwiązujące umowę o pracę.

Sąd ustalił co następuje :

Powód M. M. był zatrudniony w Spółdzielni (...) w C. na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego od 1.09.2016 r. do 31.08.2019 r. r. w celu przyuczenia do pracy na stanowisku obuwnika na następnie mechanika.

(dowód: akta osobowe powoda k.7-8, 14 ).

Powód od 9.05.2017 r. do 8.11.2017 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim a następnie od 9.11.2017 r. do 8.03.2018 r. korzystał z świadczenia rehabilitacyjnego.

(dowód: karta zasiłkowa powoda k.15-16).

Powód nie stawiał się do pracy od 9.03.2018 r. złożył wniosek o przedłużenie świadczenia rehabilitacyjnego, nie usprawiedliwił tej nieobecności w pracy. Powód traktował spółdzielnię jako zło konieczne.

(dowód: zeznania świadka E. O. k.36 od 00:20:09 do 00:27:07).

Pozwana spółdzielnia 23.03.2018 r. za pośrednictwem poczty, złożyła powodowi pisemne oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika z powodu zawinionego ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków art. 52 § 1 k.p. polegającego na porzuceniu pracy po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego.

(dowód: akta osobowe powoda cz. C, oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę k.1, dowód nadania przesyłki pocztowej adresowanej do powoda z 22.03.2018 r. k.14).

Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z 16.05.2018 r. nie znalazł podstaw do przyznania powodowi świadczenia rehabilitacyjnego od 9.03.2018 r. Stanowisko lekarza orzecznika podtrzymała Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z 12.06.2018 r. a Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 26.11.2019 r. sygn. akt V U 193/18 oddalił odwołanie powoda o świadczenie rehabilitacyjne.

(dowód: akta Sądu Rejonowego w Słupsku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych sygn. akt V U 193/18).

Sąd zważył co następuje :

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Do zawierania i rozwiązywania z młodocianymi umów o pracę w celu przygotowania zawodowego przepis art. 194 k.p. odsyła do uregulowań kodeksu pracy dotyczących umów o pracę na czas nieokreślony, ze zmianami wynikającymi z art. 195 i 196 k.p.

Zgodnie z przepisem art. 52 § 1 pkt. 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż według art. 52 § 1 pkt. 1 k.p. warunkiem odpowiedzialności pracownika jest jego wina. Nie chodzi jednak o winę w jakiejkolwiek postaci, lecz o winę umyślną lub o "ciężką" winę nieumyślną, czyli o rażące niedbalstwo. O umyślności można zaś mówić wówczas, gdy popełnienie czynu bezprawnego i jego następstwa zostały objęte zamiarem sprawcy, to znaczy świadomością i wolą jego popełnienia. Rażące niedbalstwo zachodzi natomiast wtedy, gdy sprawca nie przewidział wprawdzie następstw swojego postępowania, ale stało się to wskutek niedołożenia należytej staranności i uwagi w stopniu graniczącym z umyślnością (tak: wyrok SN z 2002-02-05 I PKN 833/00).

Pozwana spółdzielnia rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika z powodu porzucenia pracy po zakończeniu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

Porzucenie pracy nie skutkuje automatycznym wygaśnięciem umowy o pracę, może ono stać się podstawą rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż obowiązkiem powoda było stawić się do pracy, po upływie okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, w dniu 9.03.2018 r. w godzinach rozpoczęcia pracy, w jego stałym miejscu pracy. Bezsporne jest, że powód nie stawił się w swoim miejscu pracy po 8.03.2018 r. i nie usprawiedliwił swojej nieobecności w pracy, co potwierdzają wiarygodne i niekwestionowane przez powoda zeznania świadka E. O..

Oczekiwanie przez powoda w jego miejscu zamieszkania na decyzję ZUS w sprawie ewentualnego przedłużenia świadczenia rehabilitacyjnego, nie jest usprawiedliwieniem jego nieobecności w pracy.

Sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy wydane na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z przepisu art. 298 ² Kodeksu pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502).

Do podstawowych obowiązków pracownika należy stawienie się w miejscu pracy w gotowości do jej podjęcia.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż nieusprawiedliwienie nieobecności w pracy stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych pomimo uprzedniego zawiadomienia pracodawcy o nieobecności i jej przyczynie (tak: Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 2000-12-14, I PKN 150/00).

Oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika jest złożone z chwilą gdy pracownik mógł się z nim zapoznać.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, iż powód 23.03.2018 r. otrzymał za pośrednictwem poczty pismo o rozwianiu umowy o pracę z dniem 8.03.2018 r. Zatem do skutecznego rozwiązania umowy o pracę z powodem doszło 23.03.2018 r.

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż wskazanie przez pracodawcę w oświadczeniu woli o rozwiązaniu bez wypowiedzenia umowy o pracę wcześniejszego terminu ustania stosunku pracy niż złożenie tego oświadczenia nie uzasadnia roszczeń pracownika z art. 56 § 1 k.p. ( vide: uchwała SN - Izba Pracy z dnia 09-09-1999, III ZP 5/99).

Na skutek prawomocnego oddalenia przez sąd odwołania powoda od decyzji ZUS o nieprzedłużeniu okresu świadczenia rehabilitacyjnego, powód do dnia wydania orzeczenia w niniejszej sprawie nie usprawiedliwił swojej nieobecności w pracy od 9.03.2018 r.

Zatem w ocenie sądu pozwana spółdzielnia nie naruszyła przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, w tym również wymogów dotyczących terminu i formy rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Mając na uwadze powyższe sąd oddalił powództwo.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.