Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV P 64/19 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Człuchowie z 2020-06-04

Sygn. akt IV P 64/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki

Protokolant:

sekretarz sądowy Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2020 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko J. M.

o wynagrodzenie

oddala powództwo.

Sygn. akt IV P 64/19

UZASADNIENIE

Powód A. K. wniósł przeciwko pozwanemu J. M. o zapłatę wynagrodzenia za pracę w wysokości 1176,40 zł za październik i listopad 2018 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że był zatrudniony u pozwanego w oparciu o umowę o pracę a prośby o wypłatę są bezskuteczne.

Pozwany J. M. sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, że pozwany według swojej wiedzy nie zalega wobec powoda z płatnością należnego pracownikowi wynagrodzenia za pracę. Wypłata wynagrodzenia za pracę dokonywana była co najmniej raz w miesiącu, w stałym i ustalonym z góry przez strony terminie. Okoliczność powyższa jest bezsporna i wynika z dokumentów pracowniczych znajdujących się w posiadaniu księgowego. Nie przysługuje zatem wynagrodzenie pracownikowi za czas niewykonywania przez niego pracy, skoro nie był gotów do jej wykonywania i nie doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy. Wynagrodzenie nie przysługuje pracownikowi za czas zawinionego przez niego przestoju.

Sąd ustalił co następuje:

Powód A. K. jest zatrudniony u pozwanego J. M. od 1.01.2016 r. na stanowisku kierownika, w pełnym wymiarze czasu pracy.

(dowód: umowy o pracę k.4 i 41).

Powód w 2016 r. miał wypadek przy pracy i potem miał same zwolnienia lekarskie do grudnia 2018 r. Powód nie wykonywał pracy w październiku i listopadzie 2018 r. i nie stawiał się w zakładzie w P., przebywał w miejscu zamieszkania w G., nie podpisywał list obecności i nie zgłaszał gotowości do podjęcia pracy. Od 5.12.2018 r. powód pracuje w innej firmie.

(bezsporne , wyjaśnienia powoda k.54 od 00:01:07 do 00:12:22).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód w pozwie zgłosił żądanie o zasądzenie od pozwanego wynagrodzenia za pracę wysokości 1176,40 zł za październik i listopad 2018 r.

Jak wynika z samych wyjaśnień powoda od 2016 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim a następnie nie pracował u pozwanego. Co więcej nie stawiał się w zakładzie w P., nie podpisywał list obecności i nie zgłaszał gotowości do podjęcia pracy a od 5.12.2018 r. powód pracuje w innej firmie.

Wynagrodzenie za pracę odwzajemnia pracę i jest wobec niej ekwiwalentne, a zatem przysługuje za pracę wykonaną. Samo pozostawanie w stosunku pracy nie jest podstawą do uzyskiwania wynagrodzenia, jeżeli pracownik nie wykonuje pracy (art. 80 k.p.).

Nabycie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za okres, w którym nie wykonywał on pracy, jest wyjątkiem od zasady.

W przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby pracownikowi, który nie skończył 50 lat, przysługuje wynagrodzenia za czas choroby do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego a za dłuższy okres niezdolności do pracy zasiłek chorobowy na zasadach określonych w przepisach odrębnych (art. 92 § 1 i 4 k.p.).

Wypłatę zasiłków chorobowych reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2020.870 t.j. z dnia 2020.05.15).

Zdaniem sądu powód nie wykazał (art. 6 k.c.), iż wykonywał pracę w spornym okresie i w jakim wymiarze. Wręcz przeciwnie powód przyznał, że od 2016 r. nie wykonywał pracy na rzecz pozwanego.

Powód też nie wykazał, iż był zdolny do pracy i miał aktualne badanie lekarza medycyny pracy o braku przeciwskazań do pracy (art. 229 § 2 k.p.) oraz pozostawał w gotowości do jej podjęcia a w wykonywaniu pracy doznał przeszkód leżących po stronie pracodawcy (art. 81 k.p.).

Zatem nie zasługuje na uwzględnienie roszczenie powoda o wynagrodzenie jako ekwiwalent za wykonana pracę.

Mając na uwadze powyższe sąd oddalił powództwo w całości.

Z.

1. (...)

2. (...)

3. (...)

C., 30 września 2020 r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Górska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Człuchowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki
Data wytworzenia informacji: