Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Marek Osowicki
Protokolant:	Kierownik sekretariatu Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2021 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa K. D.

przeciwko A. S.

o odszkodowanie, wynagrodzenie i zapłatę

1.  Zasądza od pozwanej A. S. na rzecz powoda K. D. kwotę 1012 zł netto (tysiąc dwanaście złotych)

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  Nie obciąża powoda kosztami procesu.

Sygn. akt IV P 99/20

UZASADNIENIE

Powód K. D. wniósł przeciwko Silver Y. A. S. o zobowiązanie do wydania świadectwa pracy za okres od 18.02.2020 r. do 14.05.2020 r., zapłatę kwoty 1440 zł netto wynagrodzenia za przepracowane dni w maju 2020 r., 598,90 zł zwrotu poniesionych kosztów zakupu paliwa na rzecz pracodawcy, 60 zł z tytułu zwrotu poniesionych kosztów za przeprowadzone badania lekarskie, 10.000 zł za poniesione straty moralne z tytułu utraty pracy i zasądzenie 10.000 zł od pracodawcy na rzecz organizacji pożytku publicznego. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że był pracownikiem pozwanej od 18.02.2020 r. do 14.05.2020 r. na stanowisku obróbki laminatów i tworzyw sztucznych. Nagle 14.05.2020 r. P. S. oświadczył, iż zwalnia go z pracy bez podania przyczyn. Pracodawczyni nie rozliczyła się z powodem z wynagrodzenia za przepracowane godziny w maju 2020 r. ani świadectwa pracy, zwrotu za zakup paliwa na rzecz firmy na dojazdy.

Pełnomocnik pozwanej w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postepowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, iż nie jest prawdą by powód pracował u pozwanej od 18.02.2020 r. bowiem powód dopiero 9.03.2020 r. zdecydował się na wizytę u lekarza medycyny pracy i tego dnia faktycznie rozpoczął świadczenie usług na rzecz pozwanej. Pozwana zaproponowała powodowi pracę na podstawie umowy zlecenia na okres ośmiu tygodni i umowa miała trwać do 10.05.2020 r. , przy stawce godzinowej 17 zł a powód oczekiwał wypłaty w gotówce. Z dnia na dzień pojawiały się absencje w pracy i z uwagi na kolejne niestawiennictwo w pracy współpraca została zakończona. Powód otrzymał wynagrodzenie za maj za 56 godzin w kwocie 952 zł czego świadkami byli pracownicy pozwanej K. G. i M. S.. Strony nigdy nie umawiały się co do tego, by powód kupował jakiekolwiek paliwo na rzecz i na rachunek pozwanej z przeznaczeniem na dojazdy. Pozwany otrzymał od pozwanej gotówkę za zapłatę dla lekarza medycyny pracy. Pozwana nie widzi podstaw do zapłaty na rzecz powoda 10.000 zł za brak świadczeń socjalnych związanych z C.-19 i 10.000 zł na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Powód w toku procesu cofną powództwo o wydanie świadectwa pracy a pełnomocnik pozwanej wyraził zgodę na cofnięcie powództw w powyższym zakresie.

Uzasadnienie faktyczne:

Powód na skutek ogłoszenia o pracę 15.02.2020 r. zadzwonił do P. S. w sprawie pracy i umówił się na spotkanie 18.02.2020 r. podczas którego ustalono, iż powód będzie zajmował się, na umowę zlecenie na okres około dwóch miesięcy, przycinaniem elementów z laminatu i ich malowaniem z stawką 17 zł netto na godzinę, oraz wystawiono powodowi skierowanie do lekarza medycyny pracy. Powód udał się do lekarza medycyny pracy i od 9 marca 2020 r. rozpoczął pracę w godzinach od 7 do 15.

(dowód: zeznania świadka P. S. k.73-74 od 00:09:51 do 00:21:55).

Pozwana 2 marca 2020 r. wystawiła powodowi skierowanie na badania lekarskie na stanowisku montera wyrobów z tworzyw sztucznych, praca przy laminatach.

(dowód: skierowanie na badania lekarskie k.6).

Powód w dniu 9 marca 2020 r. wykonał badania lekarskie i nie twierdzono u powoda przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na stanowisku montera wyrobów z tworzyw sztucznych i zapłacił 60 zł za przeprowadzone badanie.

(dowód: orzeczenie lekarskie k.5, faktura k. 4, zeznania pozwanej k. 164 od 01:04:17 do 01:05:34, zeznania powoda k. 163 od 00:43:19 do 00:44:30).

Pozwana zgłosiła powoda do ubezpieczenia społecznego od 9.03.2020 r. do 15.05.2020 r.

(dowód: k.148-152).

Powód nie podpisywał list płac i nie złożył oświadczenia, że wnosi o wypłatę wynagrodzenia w gotówce, zamiast na rachunek bankowy. Pozwana nie posiada pokwitowań wypłat wynagrodzenia powoda i zwrotu kosztów badania lekarskiego.

(dowód: zeznania pozwanej k.164 od 01:01:02 do 01:05:34 i od 01:10:42 do 01:10:55, zeznania powoda od 00:43:19 do 00:44:30).

Powód w maju 2020 r. przepracował łącznie 56 godzin.

(dowód: lista godzin powoda za miesiąc maj 2020 r. k.109, zeznania powoda k.163 od 00:40:03 do 00:43:19, zeznania pozwanej k. 164 od 00:58:44 do 00:59:49).

Pracodawczyni za maj 2020 r. nie wypłaciła powodowi wynagrodzenia za pracę i nie zwróciła kosztów badania lekarza medycyny pracy.

(dowód: zeznania powoda k. 163 od 00:43:19 do 00:44:30 i od 00:53:35 do 00:56:41).

Na nazwę firmy pozwanej zostały wystawione przez KupCarGrup R. K. faktury na zakup oleju napędowego 16.03.2020 r. w ilości 21,08 l., 17.04.2020 w ilości58,77 l. i 2.05.2020 r. w ilości 60,57 l., których kopie odebrał powód 18.07.2020 r.

(dowód: faktury k.9-11, oświadczenie k.12).

Powód pisemnie wezwał pozwaną do zapłaty zaległych należności w łącznej kwocie 2098,90 zł .

(dowód: wezwanie k.8).

Uzasadnienie prawne:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W niniejszej sprawie istotą sporu było rozważenie czy należność z tytułu wynagrodzenia za pracę za przepracowane dni w maju 2020 r. została wypłacona powodowi oraz czy zostały zwrócone powodowi koszty badania lekarza medycyny pracy, czy należny jest zwrot kosztów paliwa ujętego na fakturach oraz czy zasadne są roszczenia powoda za starty moralne związane z ustaniem zatrudnienia oraz zasądzenie na rzecz organizacji pożytku publicznego kwoty 10.000 zł.

Zgodnie z treścią przepisu art. 94 pkt. 5 k.p. pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie za pracę. Niedopełnienie obowiązku wypłacenia wynagrodzenia w terminie i w czasie określonym w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy uzasadnia wystąpienie z roszczeniem o zapłatę należnego wynagrodzenia wraz z odsetkami. Niewypłacenie w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę, bezpodstawne obniżenie tego wynagrodzenia jest wykroczeniem przeciwko prawom pracownika podlegającym karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł (art. 282 § 1 pkt 1 k.p.).

Pracodawca powinien prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (art. 94 pkt. 9a k.p.).

Sąd podziela stanowisko Sądu Najwyższego, iż pracodawca powinien prowadzić imienną listę (kartę) wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń majątkowych związanych z pracą wypłaconych pracownikowi. Na pracodawcy spoczywa ciężar wykazania, iż wypłacił pracownikowi wynagrodzenie w należnej wysokości (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z 2007-11-20, II PK 81/07, O.: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2009, Nr 1-2, poz. 5, str. 18).

Więc na stronie pozwanej spoczywał obowiązek wykazania w procesie, iż powód otrzymał należne wynagrodzenie za pracę za okres od 1.05.2020 r. do 14.05.2020 r. i zwrot kosztów badania lekarza uprawnionego do badań profilaktycznych.

Pozwana nie przedłożyła list płac z podpisami potwierdzającymi wypłatę wynagrodzenia powodowi.

Pozwana nie przedłożyła pisemnej zgody powoda na wypłatę wynagrodzenia w gotówce a nie przelewem na rachunek bankowy, zgodnie do obowiązującą od 1.01.2019 r. treścią przepisu art. 86 § 3 k.p.

Niedopełnienie obowiązku prowadzenia przez pracodawcę imiennej listy wynagrodzenia za pracę sprawia, iż w razie sporu o wypłatę świadczeń majątkowych, które powinny być dokumentowane za pomocą dokumentów, jakie pracodawca ma obowiązek gromadzić w sprawach związanych ze stosunkiem pracy, następuje zmiana rozkładu ciężaru dowodów.

W niniejszej sprawie profesjonalny pełnomocnik pozwanej nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wypłatę powodowi zaległego wynagrodzenia za maj 2020 r. oraz zwrotu kosztów badania lekarza medycyny pracy. Zaś z zeznań pozwanej wynika, że nie posiada żadnych pokwitowań wypłaty powodowi wynagrodzenia za pracę i pokwitowania zwrotu kosztów badania lekarskiego.

Podkreślić należy, że profesjonalny pełnomocnik pozwanej spółki nie przedłożył list płac podpisanych przez powoda czy innych pokwitowań za maj 2020 r. , które mogłyby stanowić dowód wypłacenia przez pracodawcę należnego wynagrodzenia na rzecz powoda i zwrotu kosztów badania lekarza medycyny pracy.

Ponadto zdaniem sądu nie zasługują na wiarygodność zeznania pozwanej w części dotyczącej, że wypłaciła powodowi wynagrodzenie za pierwszy tydzień maja 2020 r. w piątek za 29 godzin po 17 zł i wypłaty za kolejny tydzień maja 14 maja, bowiem w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadka P. S., męża pozwanej, z których wynika, iż wynagrodzenie za dni przepracowane w maju pozwana wypłaciła 14 maja.

Co więcej pozwana nie wypłacając powodowi wynagrodzenia za sporny okres na rachunek bankowy i nie posiadając pisemnego lub w formie elektronicznej wniosku powoda o wypłatę wynagrodzenia do rąk własnych, naruszyła przepis art. 86 § 3 k.p.

W ocenie sądu pozwany pracodawca nie sprostał spoczywającemu na nim obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. w zw. z art. 300 k.p. wykazania w toku procesu, iż wypłacił powodowi wynagrodzenie za pracę, w spornym okresie w należnej wysokości i zwrócił koszty wykonanego badania lekarza medycyny pracy.

Powód zaś nie wykazał, że przepracował w maju 2020 r. więcej niż 56 godziny a wręcz sam zeznał, że wykazane w liście godzin sporządzonej przez pozwaną ilości godzin mogą się zgadzać. Powód też nie wykazał, że strony w kwietniu 2020 r. uzgodniły stawkę godzinową 20 zł netto.

W zakresie zwrotu kosztów zakupu oleju napędowego na dojazdy do pracy, wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 10.000 zł za starty moralne z powodu utraty pracy i braku świadczeń socjalnych w dobie C.-19 oraz zasądzenie kwoty 10.000 zł na rzecz organizacji pożytki publicznego ciężar dowodu zasadności i wysokości powyższych świadczeń, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 6 k.c., spoczywał na powodzie.

W przedmiotowej sprawie powód nie wykazał, żadnymi środkami dowodowymi, iż z pozwaną ustalił zasady zwrotu kosztów dojazdu do pracy i ich szczegółowe warunki. Nawet z wyjaśnień czy zeznań samego powoda nie wynika jaka kotwa miesięcznie miała by być wypłacana lub do jakiej wysokości pracodawca miał refundować kosz miesięcznego zakupu paliwa.

Co więcej z wiarygodnych w tym zakresie zeznań pozwanej, znajdujący potwierdzenie w zeznaniach świadka P. S. wynika, iż z powodem nie było zawartej żadnej umowy na zwrot kosztów dojazdu do pracy i w pozwanym zakładzie nie ma takiej praktyki.

Samo przesłanie powodowi nr rej. samochodu służbowego pozwanej i kopie faktur wystawionych na pozwaną, nie są dowodem uzgodnienia zwrotu kosztów dojazdu do pracy i ich szczegółowych zasad.

Również powód nie sprecyzował jakie konkretnie straty moralne poniósł z tytułu utraty pracy i nie wykazał adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy hipotetycznymi stratami moralnymi a uratą pracy i zasadności dochodzonego zadośćuczynienia. Powód też nie zawnioskował żadnych środków dowodowych na okoliczność naruszenia jego dóbr osobistych i ewentualnej zasadności zasądzenia na podstawie art. 24 § 1 k.c. w z. z art. 300 k.p. od pozwanej odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 80 k.p. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1012 zł netto tytułem wynagrodzenia za okres od 1 maja do 14 maja 2020 r. oraz zwrotu kosztów badania lekarza medycyny pracy (tj. 56 godzin x 17 zł = 952 zł + 60 zł) i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c., nie obciążając powoda kosztami w części w której przegrał powództwo, mając na względzie, iż powód do 12.10.2020 r. przebywał w Zakładzie Karnym a z jego oświadczenia majątkowego z 10.08.2021 r. wynika, iż nie posiada żadnego majątku, dochodu i źródeł utrzymania.

Sygn. akt IV P 99/20

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

a.  (...)

b.  (...)

2.  (...)

a.  (...) (...)19,(...)

3.  (...)

C., dnia 25.10. 2021 roku

(...)