Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Człuchowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01/08/2025 r.

Sąd Rejonowy w Człuchowie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Ławnicy:	Sędzia Marek Osowicki Grzegorz Bytner Jan Poczekajło
Protokolant:	kierownik sekretariatu Anna Górska

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2025 r. w Człuchowie

sprawy z powództwa G. L.

przeciwko (...) Bankowi (...) SA w W.

o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

1.  Oddala powództwo

2.  Zasądza od powódki G. L. na rzecz pozwanej (...) Bankowi (...) S.A. w W. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem kosztów procesu.

(-) G. B. (-) M. O. (-) J.P.

Sygn. akt IV P 508/24

UZASADNIENIE

Powódka G. L. wniosła przeciwko pozwanej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. o przywrócenie Powódki do pracy na poprzednich warunkach, zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy pod warunkiem podjęcia pracy oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym ewentualnych kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że łączył ją stosunek pracy z pozwaną zawarty na podstawie umowy o prace na czas nieokreślony w charakterze starszego doradcy oraz, że wypowiedzenie umowy o pracę stanowi działanie odwetowe wobec sygnalisty/powódki (podejmowane w reakcji na zgłoszenie sygnalisty jako powódki). Wskazała również, że w jej ocenie pracodawca dyskryminował ją, w szczególności ze względu na wykształcenie, staż pracy i zdrowie oraz naruszył jej dobra osobiste. Dla powódki niezrozumiałym była przyczyna zwolnienia z pracy, bowiem za podobne działanie innych osób przełożona nie podjęła takich decyzji. Powódka uważała, że przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę jest zmanipulowanym kłamstwem, a ona sama nie dokonała bez zgody klientów żadnych czynności, w tym nie posłużyło się w ich imieniu podpisem celem akceptacji jakichkolwiek czynności. Argumentowała swoje stanowisko tym, że należy mieć na uwadze to, że w bankowości funkcjonują niepisane zasady, które należy znać i respektować. Powódka kwestionowała również powody wskazane w dalszej części wypowiedzenia o pracę, jako wymyślone i zmanipulowane. W jej ocenie istotnym faktem, przemawiającym za uprzedzeniem i nierównym traktowaniem jej osoby było to, że została pozbawiona premii za I kwartał 2024 r., o czym przełożona poinformowała w trakcie zwolnienia lekarskiego, za pośrednictwem SMS, powołując się na protokół postępowania Wydziału (...), z którym nigdy powódki nie zaznajomiono. Złożone wypowiedzenie umowy o pracę za 3 miesięcznym wypowiedzeniem, w ocenie powódki jest niezgodne z zasadami współżycia społecznego, ustalonymi zwyczajami i społeczno-gospodarczymi zasadami prawa. Powódka zarzuciła naruszenie przez pracodawcę art. 8 kp, wskazując, że działanie pracodawcy nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Pełnomocnik pozwanego banku w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniosła, że przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę powódce było nienależyte wykonywanie przez powódkę obowiązków pracowniczych na stanowisku doradcy aurum w Oddziale 1 w C., polegające na zarejestrowaniu i realizacji zlecenia nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. i zleceń odkupienia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. na rzecz klientów banku, bez ich obecności w oddziale. Pozwany kwestionował zasadność przywrócenia powódki do pracy, jak i wskazał, że została ona poinformowana o przyczynach rozwiązania umowy o pracę – w oświadczeniu którego wynika, że była nimi nienależyte wykonywanie przez powódkę obowiązków pracowniczych. Pozwany zawiadomił reprezentującą pracownika zakładową organizację związkową o zamiarze wypowiedzenia powódce umowy o pracę. Pozwany zarzucił, że w czasie rzeczywistym, w którym powódka wykonywała czynności nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. i odkupienia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A., żadnego z klientów dokonujących czynności opisanych w oświadczeniu pracodawcy nie było w Oddziale, a to stanowiło osnowę stawianych powódce zarzutów. Pozwany argumentował powyższe tym, że z zasady obsługi klienta banku wynika, że każda czynność dokonywana w banku (dyspozycja), o ile nie jest dokonywana za pomocą kanału zdalnego lub przez należycie umocowanego pełnomocnika, wymaga osobistej obecności klienta w czasie jej wykonywania, osobistego udziału w procesie dokonywania czynności. Wskazał na procedurę produktową ,, (...) osób prywatnych z wyłączeniem pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych w oddziałach i (...) Banku (...) S.A. oraz poza nim” oraz na postanowienia ogólne ,, (...) osób prywatnych z wyłączeniem pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych w oddziałach i (...) Banku (...) S.A. oraz poza nim”, jak i na ,, Procedurę Sprzedaży Jednostek Uczestnictwa Funduszy (...) dla (...) Banku (...) S.A. za pośrednictwem aplikacji P.. W związku z czym – każda czynność związana z obsługą klienta w Oddziale, pomijając oczywiście działania należycie umocowanego pełnomocnika, wymaga osobistego udziału klienta w czasie składania dyspozycji, wobec czego nie bez znaczenia dla oceny działań powódki pozostawały dokonane przez nią naruszenia ww procedur. Okoliczności, które stały się przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę nie stanowiły jedynie formalnego znaczenia, ale też posiadają walor szczególnej doniosłości, ze względu na naruszenie interesu banku oraz jego klientów. Pozwany wskazał, że nie można było wykluczyć sytuacji, w której z powodów losowych klient nie dotarłby do banku, a dokonana przed przybyciem klienta do oddziału transakcja jako nie dająca się odwołać zostanie zrealizowana. Pozwany odnosząc się do zarzutów powódki wskazał, że nie znajdują one potwierdzenia w stanie faktycznym. Zarzut, iż wypowiedzenie powódce umowy o pracę stanowiło działanie odwetowe wobec sygnalisty/powódki (podejmowane w reakcji na zgłoszenie sygnalisty/powódki) był chybiony, bowiem w kontekście złożonej przez powódkę korespondencji – wniosku jako sygnalista został złożony w dniu 12.08.2024 r., zaś wniosek kadrowy o rozwiązanie umowy o pracę z powódką został przekazany do dalszego procedowania w dniu 10.05.2024 r. – na 3 miesiące przed zgłoszeniem powódki jako sygnalisty. Samo postępowanie w związku z wnioskiem złożonym jako sygnalista zostało zakończone w dniu 25.10.2024 r. i nie potwierdziło żadnych nieprawidłowości, wskutek czego trudno pozwanej było zgodzić się z argumentacją powódki. Pozwany nie był wstanie odnieść się do zarzutu dyskryminacji powódki - ,,w szczególności ze względu na wykształcenie, staż pracy i zdrowie”, bowiem nie zostało ono sprecyzowane. Nie mniej w jego ocenie, powódka była chwalona publicznie, a jej wynagrodzenie było sukcesywnie podwyższane, w związku z czym zarzut braku awansu powódki, w ocenie powoda też był chybiony. W kwestii naruszenia dóbr osobistych powódki na skutek prowadzonych przez dyrektora oddziału rozmów z klientami powódki i rzekomego wypytywania o szczegóły spotkań, pozwana powyższe potwierdziła, argumentując następstwem ustaleń objętych Protokołem (...) B. (...)-WS-238-B- (...), celem wyłącznie zapewnienia bezpieczeństwa klientów banku, oraz zweryfikowanie tzw. mechanizmu ,,rolowania” na ich kontach inwestycyjnych. W konsekwencji, pozwana uznała, za niecelowe przewrócenie powódki do pracy. Pozwany wskazała, że powódka swoim zachowaniem spowodowała utratę zaufania do niej, a podjęte przez nią działania stanowiły złamanie elementarnych zasad. Zdaniem pozwanego powódka, jako długoletni pracownik banku, na eksponowanym stanowisku, powinna była mierzyć się z konsekwencjami dokonanych naruszeń i czynności. Działanie powódki było sprzeczne z przepisami wewnętrznymi, nieetyczne i bardzo ryzykowne, nieprzystające pracownikowi doświadczonemu. Na dodatek, nie bez znaczenia pozostaje fakt częstotliwości dokonanych naruszeń przez powódkę, w związku z czym tym bardziej zasługuje na potępienie i uznanie za niecelowym przywrócenia powódki do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka G. L. była zatrudniona przez pozwany bank (...) S.A. w W. na podstawie umowy o pracę od 27 grudnia 1999 r. do 4 listopada 2024 r., na stanowisku doradcy (...) w (...) Oddziale (...) w C., na czas określony.

(dowód: akta osobowe, umowa o pracę k.7.

Powódka wraz z innymi pracownikami oddziału banku 23.03.2020 r. podpisała pismo w sprawie dostępności środków higieny w miejscu pracy w związku z epidemią C.-19.

(dowód: k. 110-112).

Powódkę przy wykonywaniu pracy i obowiązków obowiązywały wewnętrze regulaminy funkcjonowania banku, procedury obsługi klientów banku, polityki i zasady. Przy rejestrowaniu i realizacji zlecenia nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A i zleceniu odkupienia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. na rzecz klientów wymagana jest ich osobista obecność w Oddziale Banku.

(dowód: procedura produktowa ,, (...) osób prywatnych z wyłączeniem pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych w oddziałach i (...) Banku (...) S.A. oraz poza nim” k. 97-107 , kodeks etyki (...) S.A. k.125-127, przypomnienie o bezwzględnym stosowaniu wymogu fizycznego uczestnictwa klienta w procesie związanym z produktami banku e-mail k. 108, regulamin pracy k. 143-149, Kodeks Etyki k.18-19 i 125-127, zeznania świadków: M. B. k. 161 od 00:07:15 do 00:28:19, G. K. k. 163 od 01:14:53 do 01:31:06, P. P. k.164 od 01:58:43 do 02:05:10, J. R. (1) 164v od 02:21:29 do 02:29:06, A. G. k. 185 od 00:51:45 do 01:00:50, J. R. (2) k. 186 od 01:32:10 do 01:39:48 i W. S. k., 186v od 02:00:21do 02:04:23).

Powódka była odpowiedzialna za obsługę klientów rynku inwestycyjnego, poprzez bezpośredni kontakt z klientami, ich obsługę, przygotowywanie dokumentacji transakcyjnej, według standardów i zasad obowiązujących w banku (...) S.A. w W.. Przez wiele lat była nagradzaną pracownicą, chwaloną, dobrze wykonywującą swoje obowiązki.

(dowód: zeznania świadków A. G. k. 183 od 00:06:56 do 00:10:59, J. R. (3) k. 185 od 01:21:27 do 01:25:05, e-mail k.120-124).

Powódka naruszyła obowiązki pracownicze poprzez ich nienależyte wykonywanie na stanowisku Doradcy (...) w Oddziale (...) w C., polegające na zarejestrowaniu i realizacji zlecenia nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A i zleceń odkupienia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. na rzecz klientów banku bez ich osobistej obecności w Oddziale w dniach 27.02.2024 r., 29.02.2024 r. oraz 1.03.2024 r.

(dowód: zeznania świadków k. 161 M. B. k. 00:14:13 do 00:28:19 i od 00:53:22 do 01:10:18, G. K. k.163 od 01:14:53 do 01:58:43, P. P. k. 164 od 01:58:43 do 02:13:48, J. R. (1) 164v od 02:21:29 do 02:33:44, A. G. k. 183 od 00:10:59 do 01:00:50, J. R. (3) k. 185v od 01:30:14 do 01:47:47 i W. S. k. 186 od 01:55:30 do 02:50:19, protokół z postępowania wyjaśniającego prowadzonego w Oddziale 1 w C. przez Departament (...) Banku (...)-Z3-WS-238-B- (...)-P. (...)/2024 z 26.04.2024 r k: 57-92, e-mail z 25.10.2024 r. k.14, odpowiedź Departamentu Zgodności e- mail k.109, monitoring k.160).

Pozwany Bank (...) S.A. w W. 4 listopada 2024 r. na wniosek dyrektora oddziału wypowiedział powódce umowę o pracę. Za przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę podał nienależyte wykonywanie przez nią obowiązków pracowniczych na stanowisku Doradcy (...) w Oddziale 1 w C., polegające na zarejestrowaniu i realizacji zlecenia nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. na rzecz klientów banku bez ich obecności w Oddziale w dniach 27.02.2024 r., 29.02.2024 r. oraz 1.03.2024 r. W okresie wypowiedzenia, po wykorzystaniu urlopu wypoczynkowego, pracodawca zwolnił powódkę z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

(dowód: wypowiedzenie umowy k: 8, akceptacja wniosku kadrowego wypowiedzenia powódce umowy o pracę k. 113).

Powódce za pierwszy kwartał 2024 r. nie wypłacono premii.

(dowód; pismo pracodawcy 24.06.2024 r. k.10).

Powódce nie przyznano statusu sygnalisty.

(dowód: korespondencja e-mail k. 150-152).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepisy prawa pracy wymagają by wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony: po pierwsze nie naruszało przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, po drugie by było uzasadnione - dyspozycja art. 45 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks Pracy (tekst jednolity Dz.U. 1998, Nr 21, poz.94 ze zmianami).

Postępowanie przed sądem pracy toczy się w granicach zakreślonych przyczyną podaną w wypowiedzeniu. Sąd powinien dokonać oceny zasadności przyczyny wypowiedzenia w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (por.: wyrok SN z 10.11.1998 r., I PKN 434/98, OSNAPiUS Nr 21/1999, poz. 688.).

Wynikający z art. 45 § 1 k.p. wymóg zasadności wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony implikuje ustanowienie z mocy art. 30 § 4 k.p. obowiązku wskazania przez pracodawcę w pisemnym oświadczeniu woli o rozwiązaniu stosunku zatrudnienia przyczyny owego wypowiedzenia. Wskazanie tejże przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, iż spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach. Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za słusznością wypowiedzenia umowy (tak: SN w postanowieniu z 16 lutego 2022 r., III PSK 154/21).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy o pracę sąd winien uwzględniać słuszne interesy zakładu pracy oraz przymioty pracownika związane ze stosunkiem pracy a okoliczności przemawiające za ochroną pracownika przed wypowiedzeniem uwzględnia się w stosunku do pracowników sumiennie i starannie wykonujących obowiązki pracownicze i przestrzegających dyscypliny pracy (vide: uchwała Sądu Najwyższego z 27 czerwca 1985 r. III PZP 10/85 , publ. OSNCP z 1985 r. , z.11 , poz. 164).

Sąd meriti podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 6 sierpnia 2019 r. II PK 42/18, iż za nieuzasadnione można uznać tylko takie wypowiedzenie, które zostało dokonane w stosunku do pracownika nienagannie wykonującego swoje obowiązki.

Ciężar udowodnienia zasadności przyczyny stanowiącej podstawę wypowiedzenia obciąża pracodawcę, a pracownika natomiast obciąża dowód istnienia okoliczności przytoczonych przez niego w celu wykazania, że wypowiedzenie jest nieuzasadnione (zobacz: wyrok SN z 8.9.1977 r., I PRN 17/77, (...) 1978, Nr 5, s. 70).

W rozpoznawanej sprawie pozwany Bank nie naruszył przepisów formalnych dotyczących sposobu wypowiadania umów o pracę określonych w przepisie art. 30 k.p.

Pełnomocnik pozwanego banku w piśmie procesowym z 30.04.2025 r. wskazała, iż pozwany bank 30.11.2020 r. udzielił I. D. Biura pełnomocnictwa do samodzielnego wykonywania czynności w imieniu pracodawcy w sprawach indywidualnych z zakresu prawa pracy wobec pracowników (...) S.A. z wyłączeniem stanowisk zastrzeżonych do kompetencji prezesa zarządu.

Również z treści e-maila z 14.05.2024 r. adresowanego do kadr pozwanego banku, w sprawie wniosku dyrektora oddziału o wypowiedzenie powódce umowy o pracę stwierdzono, iż wniosek kadrowy uzyskał wszystkie wymagane akceptacje i jest przekazywany do realizacji.

Pozwany Bank skonkretyzował przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę i prawidłowo wskazał pouczenie o terminie i sposobie wniesienia odwołania.

Strona pozwana w oświadczeniu o wypowiedzeniu powódce umowy o pracę jako przyczynę wskazała naruszenie obowiązku przestrzegania obowiązków pracowniczych, polegających na zarejestrowaniu i realizacji zlecenia nabycia jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A. na rzecz klientów banku bez ich obecności w oddziale. Okoliczności zostały ustalone w trakcie postępowania wyjaśniającego prowadzonego w Oddziale 1 w C. przez Departament (...) Banku w okresie od 21.03.2024 r do 25.04.2024 r. i potwierdzone Protokołem z postępowania wyjaśniającego (...) B. (...)-WS-238-B- (...)-P. (...)/2024 z dnia 26.04.2024 r. Dodatkowo, pozwany Bank wskazał, że działanie powódki pozostawało w sprzeczności z przepisami wewnętrznymi Banku oraz naraziło na poważne ryzyko reputacyjne, a nadto było sprzeczne z celami i standardami obowiązującymi w organizacji pracodawcy. Powyższe stanowi przejaw niedbałego i niewłaściwego wykonywania przez powódkę powierzonych obowiązków i spowodowało utratę zaufania do powódki przez pracodawcę.

Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem. Utrata zaufania może wynikać z zawinionego, jak i niezawinionego naruszenia obowiązków istotnych z punktu widzenia stanowiska pracy, na którym zatrudniony jest pracownik. Może także wynikać z każdego zachowania obiektywnie nieprawidłowego, budzącego wątpliwości co do jego rzetelności (vide: Postanowienie Sądu Najwyższego z 15 czerwca 2023 r., III PSK 71/22, LEX nr 3570858).

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że dowody z logicznych i spójnych zeznań świadków M. B., G. K., P. P., J. R. (1), A. G., J. R. (3), w szczególności świadka W. S., pracownika Departamentu (...) Banku, co do naruszeń w wykonywaniu czynności pracowniczych powódki w miejscu pracy i niewłaściwego wykonywania przez nią obowiązków pracowniczych, co do dokonywania transakcji odkupu i zakupu jednostek funduszy inwestycyjnych w (...) S.A., bez osobistej obecności klientów w banku, są jasne, stanowcze, zgodne a przez to zasługują na wiarę. Z zeznań dyrektora oddziału banku wynika, iż w systemie są odnotowywane godziny transakcji i monitoring bankowy odnotowuje też godziny.

Zeznania świadków znajdują też potwierdzenie w przedłożonych przez stronę pozwaną dokumentach – w szczególności protokole z postępowania wyjaśniającego (...) B. (...)-WS-238-B- (...)-P. (...)/2024 i niekwestionowanych nagrań monitoringu.

W rozpoznawanej sprawie, strona pozwana powyższymi dowodami wykazała, iż zgodnie z wewnętrznymi procedurami złożenie przez klienta każdej dyspozycji dotyczącej posiadanych produktów musi zostać poprzedzone sprawdzeniem, czy osoba składająca dyspozycje posiada uprawnienia do dysponowania produktem oraz czy nie zachodzą formalne przeszkody po przyjęcia dyspozycji np. zastrzeżony dokument stwierdzający tożsamość, zastrzeżony rachunek, nieważny dokument stwierdzający tożsamość, blokady kodów operacji (tak. pkt IV 32 postanowień ogólnych załącznik nr 1 do procedury produktowej (...) osób prywatnych, z wyłączeniem pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych, w oddziałach i (...) Banku (...) S.A. oraz poza nimi).

Również zeznający w sprawie powyżsi świadkowie potwierdzili, że złożenie przez klienta banku dyspozycji zakupu lub odsprzedania jednostek funduszy inwestycyjnych (...) S.A. musi odbywać się w siedzibie banku, w obecności klienta składającego dyspozycję.

Sama powódka nie kwestionowała powyższego obowiązku, jedynie w toku postepowania wyjaśniła, iż klienci byli w siedzibie banku, w czasie rzeczywistym składania dyspozycji co do funduszy inwestycyjnych.

Jednak w swoich wyjaśnieniach z 27.03.2024 r. powódka wskazała odmiennie, iż 1.03.2024 po dokonaniu zakupu i rejestracji pojechała -wyjazd służbowy- do klienta po podpisy, a w dwóch pozostałych wypadkach wyjątkowo wydrukowała dokumenty w momencie, kiedy zobaczyła klientów parkujących na parkingu- wjeżdżających na parking i była przekonana, że zaraz wejdą do oddziału. (k.82-83).

Z protokołu z postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego na podstawie decyzji D. (...) z 19.03.2024 r. przez (...) S.A., na podstawie monitoringu, jednoznacznie wynika, że klienci banku byli obecni w oddziale znacznie później aniżeli wskazuje na to godzina na potwierdzeniu złożenia zlecenia odkupienia a analiza bilingów telefonu służbowego powódki, nie ujawniła telefonów do klientów w dniach przyjmowania dyspozycji, nie odnotowano nagrywania rozmów sprzedażowych z klientami, powódka nie złożyła wniosku o wyjście służbowe w celu przyjęcia podpisu na dyspozycji nabycia jednostek (...) i nie korzystała z samochodu służbowego. Klienci w dniach dyspozycji nie korzystali też z aplikacji I..

Również świadek W. S. pracownik departamentu bezpieczeństwa pozwanego banku potwierdził w swoich zeznaniach ustalenia dokonane w toku postępowania wyjaśniającego, iż klient, którego powódka miała widzieć na parkingu banku, przyszedł do banku po około 70 minutach po dokonaniu transakcji a w momencie zawierania transakcji klientów nie było w banku, więc transakcje były realizowane bez informowania klienta.

Więc postępowanie wyjaśniające potwierdziło naruszenie przez powódkę procedur banku dotyczących obsługi klientów przy sprzedaży funduszy inwestycyjnych, jak również w zakresie wytycznych dotyczących nagrywania rozmów sprzedażowych z klientami.

Również dyrektor oddziału banku (...) wiarygodnie zeznała, iż osobiście sprawdzała czy w momencie kiedy w systemie były odnotowywane transakcje na monitoringu było widać klienta. D. nie widziała na monitoringu klienta w zakresie czasu, w którym była odnotowywana konkretna transakcja.

Jak logicznie zeznała świadek M. B., w sytuacji dokonania transakcji zakupu jednostek (...) bez osobistej obecności klienta, zagrożenie dla klientów banku jest duże, bowiem klient z różnych przyczyn losowych może nie dotrzeć do banku i nie złożyć wymaganego podpisu do transakcji, która już była wykonana bez jego udziału. Ponadto doradca powinien informować o ryzyku związanym z inwestycją w dane środki i instrumenty finansowe i dopiero po upewnieniu się, że klient ma pełną świadomość należy realizować jego zlecenie, bowiem klient jeszcze w ostatnim momencie może podjąć decyzję, że lokuje swoje środki inwestycyjne w inne fundusze, akcje bądź lokaty. Klient nie ma możliwości wstrzymania transakcji i jest ona nieodwracalna.

W ocenie sądu może też nastąpić sytuacja, ze klient rozmyśli się i zupełnie zrezygnuje z taksacji bądź w ogóle nie dotrze do siedziby banku. W sytuacji nieodwracalności dyspozycji odnośnie jednostek (...), może stanowić to zagrożenie dla interesów klientów i rodzić odpowiedzialność banku.

Zdaniem sądu pozwany bank w toku procesu przeprowadzonymi dowodami wykazał, że utrata zaufania do powódki wynika z obiektywnych przesłanek, nie przestrzegania przez powódkę wewnętrznych procedur i zasad dotyczących dokonywana transakcji jednostek (...).

Przepis art. 100 § 1 k.p. ustanawia jako jeden z podstawowych obowiązków pracowniczych, obowiązek wykonywania powierzonej pracy sumiennie i starannie.

Sumienność stanowi odzwierciedlenie stosunku pracownika do wykonywanej pracy. Odznaczający się tą cechą pracownik w pełni wykorzystuje swoje kwalifikacje i zdolności oraz angażuje się w realizowane zadania. Przy wykonywaniu pracy pracownik powinien wykazywać się należytą starannością. Oznacza to, że powinien on realizować wyznaczone mu zadania w sposób dokładny, zgodny z ogólnymi wymogami technicznymi oraz ze wskazówkami i instrukcjami związanymi z rodzajem pracy. Zatem poziom realizacji tego obowiązku można obiektywnie zmierzyć, wypracowując wzorzec przeciętnie starannego zachowania się pracowników.

Naruszenie przez pracownika obowiązku sumiennego i starannego wykonywania pracy naraża go - w zależności od okoliczności konkretnej sprawy - na odpowiedzialność porządkową, wypowiedzenie umowy o pracę, a nawet jej rozwiązanie bez wypowiedzenia z jego winy (zob. wyr. SN z 10.5.2018 r., II PK 74/17, L.).

W ocenie sądu rozpoznającego sprawę pracodawca w toku procesu wykazał, iż powódka naruszyła swoje obowiązki pracownicze starannego wykonywania pracy w zakresie realizacji zleceń zakupu i sprzedaży jednostek (...), co czyni wypowiedzenie uzasadnionym w rozumieniu art. 45 k.p.

Zdaniem sądu podpisanie przez powódkę wraz z innymi pracownikami oddziału banku 23.03.2020 r. pisma w sprawie dostępności środków higieny w miejscu pracy w związku z epidemią C.-19, która to sprawa została przez bank wyjaśniona, nie ma wpływu na zasadność wypowiedzenia powódce umowy o pracę z 4.11.2024 r.

Mając na uwadze powyższe sąd uznał, iż pracodawca nie naruszył treści przepisu art. 45 § 1 k.p. i oddalił powództwo.

O kosztach procesu sąd orzekał na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. i § 9 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265 ze zm.) zasądzając od powódki na rzecz strony pozwanej kosztu procesu w kwocie 360 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

(-) M. O.